Ffare wele, Jak Jawdewyne,

I thee God bitake;
and nomore of freris

I thee rede to preche.

To lower state than thei ben

thou maist hem not dryve,

and if thei evere come to hizer,

the wers shal thou thryve.

Explicit dictamen fratris Daw Topias, quem in fine appellat Johannem Walssingham, contra quæstiones Johannis Uplond.

ON THE EXECUTION OF RICHARD SCROPE, ARCHBISHOP OF YORK.1

June 8, 1405.

Quis meo capiti dabit effundere,

Et fonte lachrymas multum suffundere,

Per dies noctesque aquas deducere,

Deflenti mortem præsulis?

Quid mirum effluam totus in lachrymas,

Defleam, lugeam tantas misereas,
Procerum, plebium strages innumeras,
Nunc finis verisimilis.

Sancti Paracleti sacra solemnitas
Willelmi præsulis felix festivitas,
Pastoris humilis cædis severitas,

Concursu gaudent temporis.

Secunda feria post lucis medium

Ricardus Angliæ primas ad gladium

Ducitur, cæditur, migrans ad gaudium

Commutat ima superis.

From MS. Cotton. Faustina B. ix. fol. 242, vo.

Pastor perducitur plebis præsentia,
Et interdicitur mox audientia ;
In primis promitur ipsa sententia

Ingressus quam præposterus.

Judex præpotens, nulla dilatio,
Nulla negotii examinatio,

Gravis sententiæ præceps probatio,
Progressus temerarius.

Nil ergo conscius præsul non resonat,
Nec latas canonis censuras fulminat,
Sed prothomartyris exemplo geminat,

Ne Christus noxam statuas.
Non sacri temporis prodest præsentia,
Nihil nobilitas, nil reverentia
Personæ, ordinis nec præminentia,

Hæ habent voces vacuas.

Locus sententiæ, patris palatium ;
Jumento vehitur hinc ad supplicium;

Cessavit penitus sellæ solatium,

Capistro frænum cesserat.

Tunc ait pontifex, despectus congruit,
Ornatus varius quia complacuit,

Hunc mundi Dominus Christus sustinuit,
Cum pati pœnas venerat.

Solatur comitem adolescentulum,
Ne prorsus timeat mortis articulum;
Certus obtineat cœli coenaculum,

Coruscus comes angelis.

Fel, ferula, virgula satis sufficerent, Furentem frameam si non adjicerent; Fœdam infamiam sic procul pellerent, Vulgatam regnis singulis. Proh dolor parvulum ense percutiunt ; Proh pudor sanguinem proprium polluunt Proh nefas patriæ primatem perimunt,

VOL. II.

Polluti parricidio.

H 2 +

Flexis poplitibus post pacis osculum
Offert carnifici columba jugulum;
Sic linquit pontifex carnis ergastulum;
Fert ictus quinque gladio.

Mitis in moribus, in pudicitia

Castus, virtutibus clarus, scientia

Lucidus, stabilis in patientia,

Vernat laude multiplici.

Baptismus sanguinis, fluminis, flaminis,
Abstergit maculas cujusque criminis,
Hoc sacro tempore virtute numinis
Renatus fonte triplici.

Ast Thomam militum audax atrocitas,
Symonem plebium furens ferocitas,
Ricardum callide sæva crudelitas,

Obtruncant christos Domini.

Annus millenus quadringentesimus

Quintus erat Christo patri novissimus,
Dies quo patitur pastor piissimus
Octavus erat Junii.
Ad sancti Stephani altaris titulum,
Cujus proverbii sumpsit capitulum,
Præparat præsuli sepulchri lectulum

Cunctorum Deus præscius.
Lectorem simplicem supplex expostulo,
Ne patrem polluat veneni poculo;
Benigne audiat quae videt oculo

Factorum Dei nescius.
Quicquid ab aliis divisim traditur,
A probis plurimis sparsis asseritur,
Quod pie, patiens, devote moritur,
De fine nullus hæsitat.
Si vera caritas monstrat miracula,
Præcedet veritas, nec offendicula
Reddetur probitas per ulla sæcula,

Scriptura sacra recitat.

Si causæ subeant, Deus, ecclesia,
Regnum, res publica, fides, justitia,

Pie præsumitur pro patientia

Omnia vincit caritas.

Non queunt cætera pœnarum genera,
Corpora lacera, carorum funera,
A plebe tollere amoris munera ;

Omnia suffert caritas.

Thesaurus tollitur, vasaque cætera,
Corporis, cameræ supellex varia,
Capellæ, studii vasa, jocalia;

Omnia fiscus occupat.

Non datur corporis funeri lintheus,
Non nummus minimus pro funeralibus,
Nihil pauperibus, nil creditoribus,

Pietas prorsus exulat.

Poena progreditur familiaribus,

Census indicitur, nudantur opibus,

Nec veris creditur probationibus,

Venenum est his venia.

Post hæc extenditur poena in plebibus
Importabilibus exactionibus;

Nemini parcitur, sed innocentibus

Ingrata datur gratia.

Anglorum recolens prima fastigia,
Nunc horum intuens dira discidia,
Cunctorum metuens simul excidia,

Mutata miror prospera.
Gens olim nobilis, nunc nimis misera,
In fide fragilis, vilis ut vipera,
Verbis instabilis, in factis effera,

Materna rodit viscera.

Ignavi exteris bellis hostilibus

Cædunt se mutuo plus quam civilibus,

Trucidis, horridis, innaturalibus,

Cognato madent sanguine.

Orbatur regio inclitis ducibus,
Nudatur legio lectis militibus,
Bacchatur pugio cæsis tyronibus,

Rarus fortis in agmine.

Quis mihi tribuat ut annos pristinos
Revolvi videam et mores patrios,
Ridere rideam ut canos ultimos ;

In forma pacis finiam.

O summa Deitas, qui cœlis inseris,
Præsidens mediis medere miseris,
Ut spectis infimis lætemur superis,

Beatus dona veniam. Amen.

ON THE DEATH OF HENRY IV.1

By Thomas of Elmham.

Incipit epistola sacra theologiæ professoris magistri
Thoma Elmham, monachi de Lenton prope
Notyngham, ad regem Henricum quintum pro
opere sequenti.

O rex mi domine, sæpe quæ tibi scribere duxi,
Providus ut fias, damna futura cavens,

From the Bodleian Library, MS. Rawlinson, No. 214, fol. 134, r. The writer of these lines, Thomas of Elmham, is well known to historians by his prose history of the reign of Henry V., printed by Hearne; by a history of the monastery of St. Augustine at Canterbury, of which Mr. Hardwick has recently given us an edition; and by his summary of the history of the same reign in Latin verse, the latter edited by Mr. C. A. Cole, in his "Memorials of Henry the Fifth,