Haec tibi, cara parens Acca, ad folatia luctus Dona feram, nati ut figas aeterna fepulcro. Talia vociferans ftricto mucrone ruebat.
Aft illi jam tela manu, jamque arma Auebant, Audita patria, natisque, et conjuge, et armis; Ac membra et fenfus gelidus ftupefecerat horror. Tum vox femanimi miferanda effunditur ore: Parce precor dextrae, non ut mihi vita fuperfit, (Quippe nefas hac velle frui) fed fanguine noftro Ne damnes, o nate, manus. Carthaginis ille Captivus, patrias nunc primum advectus in oras, Ille ego fum Satricus, Solimi genus. haud tua, nate, Fraus ulla eft; jaceres in me cum fervidus haftam, Poenus eram. Verum, caftris elapfus acerbis, Ad vos, et carae properabam conjugis ora. Hunc rapui exanimi clipeum: fed jam, unice no- bis,
Haec fratris tumulis arma excufata rèporta. Curarum tibi prima tamen fit, nate, referre Ductori monitus Paullo, producere bellum Nitatur, Poenoque neget certamina Martis. Augurio exfultat Divům, immenfamque propin-
Stragem acie fperat. quaefo, cohibete furentem Varronem: namque hunc fama eft impellere figna. Sat magnum hoc miferae fuerit mihi cardine vitae Solamen, caviffe meis. nunc ultima, nate, Invento fimul atque amiffo redde parenti Ofcula. fic fatus galeam exuit, atque rigentis, Invadit nati tremebundis colla lacertis, Attonito et nitens verbis fanare pudorem Vulneris impreffi, telum excufare laborat. Quis teftis noftris, quis confcius affuit actis? Non nox errorem nigranti condidit umbra? Cur trepidas? da, nate, magis, da jungere pectus. Abfolvo pater ipfe manum, atque in fine laborum Hac condas oculos dextra, precor. at mifer, imo Pectore fufpirans, juvenis non verba vicesque, Alloquio vocemve refert; fed fanguinis atri Siftere feftinat curfum, laceroque ligare Ocius illacrimans altum velamine vulnus.
Tandem inter gemitus miferae erupere querelae: Silius Italls
Siccine te nobis, genitor, Fortuna reducit In patriam? Sic te nato, natumque parenti Impia reftituit? felix o terque quaterque Frater, cui fatis genitorem agnofcere ademtum! Aft ego, Sidoniis imperditus, ecce, parentem Vulnere cognofco. faltem hoc, Fortuna, fuiffet Solamen culpae, dubia ut mihi figna dediffes Infaufti generis; verum linquetur iniquis Non ultra Superis noftros celare labores. Haec dum amens queritur, jam deficiente cruore In vacuas fenior vitan difperferat auras.
Tum juvenis, maeftum attollens ad fidera vultum; Pollutae dextrae et facti Titania teftis Infandi, quae nocturno mea lumine tela Dirigis in patrium corpus, non amplius, inquit, His oculis et damnato violabere vifu.
Haec memorat, fimul enfe fodit praecordia, et,
Suftentans vulnus, mananti fanguine fignat In clipeo mandata patris, FUGE PROELIA, VAR- RO:
Ac fummi tegimen fufpendit cufpide teli, Defletumque fuper profternit membra parentem. Talia venturae mittebant omnia pugnae Aufoniis Superi, fenfimque abeuntibus umbris Confcia nox fceleris rofeo cedebat Eoo.
(S. B. 1. S. 235.) Von diesem, in einem schon sehr entarteten Zeitalter fich überaus vortheilhaft auszeichnenden Dichter besigen wir noch verschiedene kleinere epische Ges dichte, die nicht ohne poetisches Verdienst find. Von dem, de bello Gildonico, worin Stiliko, der den Aufrührer Gildo besiegte, der Held ist, hat man nur noch das erste Buch. (S. Dusch's Brief, B. IV. S. 198.) Der Inhalt des Ges Dichts de bello Getico ist Stiliko's Sieg über den König Warich. (S. Dusch's Briefe, B. IV. S. 207.) Ausgez führter find die drei Bücher de laudibus Stiliconis. Unvoll endet hingegen ist die Gigantomachie, oder die Beftürs mung des Olymp's durch die Giganten. Den meisten dichtrischen Werth aber hat sein Gedicht vom Raube der Proserpina,, in drei Büchern, worin die handelnden Personen lauter Gottheiten sind. Es ist reich an Fiktion und mahlerischen Beschreibungen; nur mangelt dem Gans zen eine geschickte Anordnung, und der Schreibart die ächte epische Würde, die durch den Schwulft mancher Stellen, und durch eine oft sehr unzeitig angebrachte Gelehrsamkeit schlecht ersetzt wird.
Talia virgineo paffim dum more geruntur, Ecce repens mugire fragor, confligere turres, Pronaque vibratis radicibus oppida verti. Cauffa latet, dubios agnouit fola tumultus Diua Paphi miftoque metu perterrita gaudet. Iamque per anfractus animarum rector opacos Sub terris quaerebat iter grauibusque gèmentem Enceladum calcabat equis, immania findunt Membra rotae, preffaque gigas ceruice laborat Sicaniam cum Dite ferens, tentatque moueri
Debilis et feffis ferpentibus impedit axem. Fumida fulfureo praelabitur orbita dorfo, Ac velut occultus fecurum prodit in hoftem Miles, et effoffi fubter fundamina campi Tranfilit elufos arcano limite muros, Turbaque deceptas victrix erumpit in arces, Terrigenas imitata viros: fic tertius heres Saturni latebrofa vagis rimatur habenis Deuia; fraternum cupiens exire fub orbem Ianua nulla patet, prohibebant vndique rupes Oppofitae, duraque Deum compage tenebant. Non tulit ille moras, indignatusque trabali Saxa ferit fceptro. Siculae tonuere cauernae, Turbatur Lipare, ftupuit fornace relicta Mulciber, et trepidus deiecit fulmina Cyclops. Audiit, et fi quem glacies Alpina coërcet, Et qui te Latiis nondum praecincte tropeis Tibri natat, miffamque Pado qui remigat alnum, Sic, cum Theffaliam fcopulis inclufa teneret Peneo ftagnante palus et merfa negarent, Arua coli, trifida Neptunus cufpide montes Impulit aduerfos. tum forti faucius ictu Diffiluit gelido vertex Offaeus Olympo, Carceribus laxantur aquae, fractoque meatu Redduntur fluuiusque mari tellusque colonis. Poftquam victa manu duros Trinacria nexus Soluit, et immenfo late difceffit hiatu: Apparet fubitus coelo timor, aftra viarum Mutauere fidem, vetito fe proluit Arctos Aequore, praecipitat pigrum formido Booten. Horruit Orion, audito palluit Atlas Hinnitu, rutilos obfcurat anhelitus axes Difcolor, et longa folitos caligine pasci Terruit orbis equos, preffis haefere lupatis Attoniti meliori polo, rurfusque verendum. In Chaos obliquo pugnant temone reuerti. Mox vbi pu fato fenferunt verbera tergo, Et folem didicere pati, torrentius amne Hiberno, tortaque ruunt pernicius hafta. Quantum non jaculum Parthi, non impetus Auftri, Non leue folicitae mentis difcurrit acumen.
Klaudian. Sanguine frena calent: corrumpit fpiritus auras Letifer: infectae fpumis vitiantur arenae. Diffugiunt Nymphae: rapitur Proferpina curru, Imploratque Deas, iam Gorgonis ora reuelat Pallas, intento feftinat Delia cornu.
Nec patruo cedunt, ftimulat communis in arma Virginitas, crimenque feri raptoris acerbat. Ille, velut ftabuli decus armentique iuuencam Cum leo poffedit, nudataque vifcera fodit Vnguibus, et rabiem totos exegit in armos, Stat craffa turpis fanie, nodosque iubarum Excutit, et viles paftorum defpicit iras. Ignaui domitor vulgi, teterrime fratrum, Pallas ait, quae te ftimulis facibusque profanis Eumenides mouere? tua cur fede relicta Audes Tartareis coelum inceftare quadrigis? Sunt tibi deformes Dirae: funt altera Lethes Numina: funt triftes Furiae te conjuge dignae. Fratris linque domos: alienam defere fortem: Nocte tua contentus abi, quid viua fepultis Admifces? noftrum quid proteris aduena mun dum?
Talia vociferans auidos tranfire minaci Cornipedes vmbone fecit, clipeique retardat Obiice, Gorgoneisque premens ailibilat hydris, Praetentaque operit crifta, libratur in ictum Fraxinus, et nigros illuminat obuia currus. Miffaque pene foret, ni Iupiter aethere vulfo Pacificas rubri torfiffet fulminis alas. Confeffus focerum, nimbis Hymenaeus hiulcis Intonat, et teftes firmant connubia flammae. Inuitae ceffere Deae. compefcuit arcum Cum gemitu, tales que dedit Latonia voces. Sis memor, ô longumque vale, reuerentia patris Obftitit auxilio, nec nos defendere contra Poffumus. imperio vinci maiore fatemur. In te coniurat genitor, populoque filenti Traderis, heu, eupidas non adfpeétura furores, Aequalemque chorum, quae te fortuna fupernis Abftulit, et tanto damnauit fidera luctu? Iam neque Partheniis innectere luftris
« ПредишнаНапред » |