(Hæc monftra fi tu primus induxit fcholis) Jam jam pöetas urbis exules tuæ Revocabis, ipfe fabulator maximus, Aut inftitutor ipfe migrabis foras.
YUNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora Volvere laxatum gemino de vertice rivum ; Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Mufa parentis. Hoc utcunque tibi gratum pater optime carmen Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi Aptiùs à nobis quæ poffunt munera donis Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis Effe queat, vacuis quæ redditur arida verbis. Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus, Et quod habemus opum chartâ numeravimus iftâ, Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio Quas mihi femoto fomni peperere fub antro, Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ. Nec tu vatis opus divinum defpice carmen, Quo nihil æthereos ortus, & femina cæli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Promethea retinens veftigia flammæ.
Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara carmen Ima ciere valet, divofque ligare profundos, Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine fepofiti retegunt arcana futuri Phabades, & tremula pallentes ora Sibyllæ ; Carmina facrificus folennes pangit ad aras Aurea feu fternit motantem cornua taurum ;
Seu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per cæli templa coronis, Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro, Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt. Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes, Nunc quoque fydereis intercinit ipfe choreis Immortale melos, & inenarrabile carmen; Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens, Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion; Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas. Carmina regales epulas ornare folebant, Cum nondum luxus, vastæque immenfa vorago Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyao. Tum de more fedens fefta ad convivia vates Efculed intonfos redimitus ab arbore crines, Heroumque actus, imitandaque gefta canebat, Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi, Reptantefque Deos, & alentes numina glandes, Et nondum Ætneo quæfitum fulmen ab antro. Denique quid vocis modulamen inane juvabit, Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis? Silveftres decet ifte choros, non Orphea cantus, Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes.
Nec tu perge precor facras contemnere Mufas, Nec vanas inopefque puta, quarum ipfe peritus Munere, mille fonos numeros componis ad aptos, Millibus & vocem modulis variare canoram Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres. Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
and kate zeum, injetarye mec
Then swara, rereque à sein merins er, Cyberent, ky veda et, pontole agitacie marmor, Your petta lem, *, & noffe libebit Timoku, a gene forfranca fcientia mube, Ndouza centejona inciraz ad dícula vultus, Mette velim, ni fir likaffe moleftum.
Í munt, confer oges quifquis malefanus avitas Auftriaci gas, Peruanaque regna præoptas. Que pedunt majora prater tribuiffe, vel ipfe Tupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? flom potiora dedit, quamvis & tuta fuiffent,
Publica qui juveni commifit lumina nato Atque Hyperionios currus, & fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo mifcebor inerti, Vitabuntque oculos veftigia noftra profanos. Efte procul vigiles curæ, procul efte querela, Invidiæque acies tranfverfo tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende Calumnia rictus; In me trifte nihil fædiffima turba poteftis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu.
At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato Percenfere animo, fidæque reponere menti.
Et vos, Ο noftri, juvenilia carmina, lufus, Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra sub Orco, Forfitan has laudes, decantatumque parentis Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo.
· Σραὴλ ὅτε παιδὲς, ὅτ' ἀγλαὸ φῦλ Ιακώβε
Αἰγύπτιον λίπε δῆμον, απεχθέα, βαρβαρόφωνον,
Δὴ τότε μοῦνον ἔην ὅσιον γένος υἷες Ἰουδα· Ἐν δὲ θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεν. Εἶδε, καὶ ἐντροπάδην φύγαδ' ἐῤῥώησε θάλασσα Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ ̓ ἄρ ̓ ἐςυφελίχθη Ιρὸς Ἰορδάνης ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν. Ἐκ δ ̓ ὄρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέοντο,
Ὡς κριοὶ σφριγόωντες ευτραφερῷ ἐν ἀλωῇ. Βαιότεραι δ ̓ ἄμα πάσαι ανασκίρτησαν ἐρίπναι, Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες.
Τίπτε σύγ', αἰνὰ θάλασσα, πέλωρ φύγαδ ̓ ἐξξώησας Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ; τί δ ̓ ἄρ ̓ ἐςυφελίχθης Ιρὸς Ἰορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν ; Τίπτ', ὄρεα, σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέεσθε, Ως κριοὶ σφριγόωντες ευτραφερῷ ἐν ἀλωῇ ; Βαιότεραι τὶ δ ̓ ἄρ ̓ ὕμμες ἀνασκιρτήσατ ̓ ἐρίπναι, Οἷα παραὶ σύριγγι φίλῃ ὑπὸ μητέρι ἄρνες; Σείεο, γαῖα, τρέσσα θεὸν μεγάλ ̓ ἐκτυπέοντα, Γαῖα, θεὸν τρείεσ ̓ ὕπατον σέβας Ἰσσακίδαο, Ὄς τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμοὺς χέε μορμύροντας, Κρήνην τ ̓ ἀέναον πέτρης ἀπὸ δακρυοέσσης.
Philofophus ad regem quendam qui eum ignotum & infontem inter reos forte captum infcius damnaverat τὴν ἐπὶ θανάτῳ
πορευόμενος, hæc fubito mifit.
Ω ἄνα, εἰ ὀλέσης με τὸν ἔννομον, οὐδέ τιν ̓ ἀνδρῶν Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον Ρηϊδίως ἀφέλοιο, τὸ δ ̓ ὕσερον αὖθι νοήσεις, Μαψιδίως δ ̓ ἀρ ̓ ἔπειτα τεὸν πρὸς θυμὸν ὀδυρῇ, Τοιόνδ ̓ ἐκ πόλιος περιώνυμον ἄλκαρ ὀλέσσας.
In Effigiei ejus Sculptorem.
̓Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρὶ τήνδε μεν εἰκόνα Φαίης τάχ ̓ ἂν, πρὸς εἶδος αὐτοφυὲς βλέπων Τὸν δ ̓ ἐκτυπωτὸν οὐκ ἐπιγνόντες, φίλοι, Γελᾶτε φαύλε δυσμίμημα ζωγράφει.
« ПредишнаНапред » |