In Obitum CAROLI Secundi.
DIlaniata comas, pronífque in fata cupreffis
Cincta, fave citharæ, mœfta Thalia, meæ:
Sed neque feftivos vox deferat immemor hymnos,
Nec laceret madidas impia dextra genas ;
Tempeftiva levent infanos Gaudia Luctus :
Conveniunt Elegis utraque, Diva, Tuis.
Seu caneres CAROLI mores Cœleftibus æquos,
(Heu! nimis ante diem, qui voluêre Suum :)
Debita non Impar feu carmina provocet Hæress
Quem teneat, cœlis æmula, Terra Suum!
Nè quis deficiat, fequitur fic Caftora Pollux,
Fratrifque accendit funere Luna facem.
Sic pius affumpfit Numa Divi fceptra Quirini;
Rex folium afcendit, cùm tulit ara Deum.
Quàm bene Achilleas torferunt fata fagittas!
Præbet, quæ dederat dextera vulnus, opem.
Lubrica Sors facto nocet, atque indulget, eodem:
Si non erraffet, fecerat illa minùs.