CHARLETTUS PERCIVALLO SUO. HORA dum nondum fonuit fecunda, Nec puer nigras tepefecit undas, Acer ad notos calamus labores Sponte recurrit. Quid priùs noftris potiúfve chartis Tu meis chartis, bone Percivalle, Detulit rumor (mihi multa defert Saucius num vivit adhuc Caballus An, tua vitâ Tibi chariora, Scripta fuperfunt? Cui legis noftras, relegifque chartas ? Quem meis verbis, mea nefcientem, PERCIVALLUS CHARLETTO SUO. QU UALIS ambabus capiendus ulnis. Quum facras primum fubit aut relinquit Læva, quùm cantu propriore ítrident Cornua, chartas, Tale per noftrum jecur & medullas Nomen amici. Obvios fures, uti fama verax Rettulit, fenfi pavidus tremensque ; Scire fi fylvam cupias pericli Confciam, & triftes nemoris tenebras, Confulas lentè tabulas parantem Te duce Colum. Flebilis legi miseranda docti Fata pictoris, fed & hôc iniqua Damna confolor, fupereft perempto Quæ Scribe Securus, quid agit Senatus Quid Caput ftertit grave Lambethanum, Me meus, quondam tuus, è popinis Narrat (avertat Deus inquit omen) Narrat- -at portis meus Hinton aftat, Sherwin, & fcribendæ aliò requirunt Quæ tamen metiam mulier labantem Fulciet? munus vetulæ parentis, · Anna præstabit, nifi fors Ierni Hofpita Cygni. Lætus accepi celeres vigere Jenny, poft Hinton, comitum tuorum Nec vetat Uxor. Hæc ego lufi properante Musâ Sermo pedeftris. P. S. "Conitant mecum Comites Iernæ, Multa qui de te memorant culullos "Inter, & pulli, vice literarum, "Crus tibi mittunt." |