Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios sibi quod sit in usus!
Et quæ tum facili sperabam mente futura
Arripui voto levis, et præsentia finxi:
“ Heus bone! numquid agis ? nisi te quid fortè

retardat, Imus ? et argutà paulum recubamus in umbra, Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Cassibelauni, Tu mihi percurres medicos, tua gramina, succos, Helleborumque, humilesque crocos, foliumque hyacinthi,

[dentum.” Quasque habet ista palus herbas, artesque meAh pereant herbæ, pereant artesque medentûm, Gramina, postquam ipsi nil profecere magistro ! Ipse etiam, nam nescio quid mihi grande sonabat Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte, Et tum fortè novis admôram labra cicutis, Dissiluere tamen ruptâ compage, nec ultra Ferre graves potuere sonos: dubito quoque ne sim Turgidulus, tamen et referam ; vos, cedite, silvæ.

Ite domum impasti, dominojam non vacat, agni. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, et Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennumque Arviragumque duces, priscumque

Belinum, Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos; Tum gravidam Arturo, fatali fraude, lögernen, Mendaces vultus, assumptaque Gorlöis arma, Merlini dolus. O! mihi tum si vita supersit, Tu procul annosâ pendebis, fistula, pinu, Multum oblita mihi: aut patriis mutata Camonis Brittonicum strides : quid enim ? omnia non licet

Non sperâsse uni licet omnia. Mî satis ampla
Merces, et mihi grande decus (sim ignotus in ævum
Tum licèt, externo penitusque inglorius orbi),
Si me flava comas legat Usa, et potor Alauni,
Vorticibusque frequens Abra, et nemus omne

Treantæ, ,
Et Thamesis meus ante omnes, et fusca metallis
Tamara, et extremis me discant Orcades undis.

Ite domum impasti, dominojam non vacat, agni. Hæc tibi servabam lentà sub cortice lauri; Hæc, et plura simul: tum quæ mihi pocula Mansus, Mansus, Chalcidicæ non ultima gloria ripæ, Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse. Et circum gemino cælaverat argumento. In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, Littora longa Arabum, et sudantes balsama silvæ, Has inter Phoenix, divina avis, unica terris, Cæruleum fulgens diversicoloribus alis, Auroram vitreis surgentem respicit undis ; Parte alià polus omnipatens, et magnus Olympus: Quis putet? hîc quoque Amor, pictæque in nube

pharetræ, Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo: Nec tenues animas, pectusque ignobile vulgi Hincferit; at, circum flammantia lumina torquens, Semper in erectum spargit sua tela per orbes Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus : Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum. Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica,

Damon! Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctaque simplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrimæ, nec flebimus ultra.

Ite procul, lacrimæ ! purum colit æthera Damon :
Æthera purus habet; pluvium pede reppulit arcum;
Heroumque animas inter, divosque perennes,
Ætherios haurit latices, et gaudia potat
Ore sacro. Quin tu, cæli post jura recepta,
Dexter ades! placidusque fave quicunque vocaris,
Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis
Diodatus, quo te divino nomine cuncti
Coliocolæ nôrint, silvisque vocabere Damon.
Quod tibi purpureus pudor, et sine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei servantur honores!
Ipse caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætaque frondentis gestans umbracula palmæ,
Æternùm perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur et Orgia thyrso.

Jan. 23, 1646.
AD JOANNEM ROUSIUM.

STROPHE I.
GEMELLE cultu simplici gaudens liber,
Fronte licèt gemina,
Munditieque nitens non operosa;
Quem manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii poetæ ;
Dum vagus Ausonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lusit,
Insons populi, barbitoque devius
Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, et humum vix tetigit pede:

1 John Rouse, or Russe, Master of Arts, fellow of Oriel college, Oxford, was elected chief librarian of the Bodleian, May 9, 1620. He died in April, 1652, and was buried in the chapel of this college.

ANTISTROPHE.
Quis te, parve liber ! quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?
Cùm tu missus ab urbe,
Docto jugitèr obsecrante amico,
Illustre tendebas iter
Thamesis ad incunabula
Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyasusque sacer,
Orbi notus per immensos
Temporum lapsus redeunte cælo,
Celeberque futurus in æyum?

STROPHE II. Modò quis deus, aut editus deo, Pristinam gentis miseratus indolem, (Si satis noxas luimus priores, Mollique luxu degener otium), Tollat nefandos civium tumultus, Almaque revocet studia sanctus, Et relegatas sine sede Musas Jam penè totis finibus Angligenûm; Immundasque volucres, Unguibus imminentes, Figat Apollineâ pharetra, Phineamque abigat pestem procul amne Pegasëo?

ANTISTROPHE.
Quin tu, libelle! nuntii licèt malâ
Fide, vel oscitantiâ,
Semel erraveris agmine fratrum,