παλαιοῦ τῶν Λυκομιδῶν γένους ἐκφῦντι, γνησίῳ δὲ οὐ κατ ̓ ἀμφότερα ἀλλὰ ξένης ὄντι μητρὸς, ἢ τῶν Θρᾳκῶν τινος ἢ τῶν Καρῶν, οὐκ ἐξῆν αὐτῷ σὺν τοῖς τῶν νεωτέρων ̓Αθηναίων γυμναζομένοις ἐν ταῖς τῆς ̓Ακαδημείας καὶ τοῦ Λυκείου παλαίστραις ἀλείφεσθαι. ὁ παῖς μέντοι, τὴν γονὴν οὐκ ἀκέραιος ὢν, δι' αὐτὸ τοῦτο φιλοτιμότερος ἐγένετο ὡς πλείονα δῆθεν τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει χάριν καταθησόμενος. τῇ δὲ φύσει πρὸς τοῦτο παντοίαν δὴ ἀρετὴν ἱκανῶς ἐκέκτητο· τῷ τε γὰρ σαφῶς λογίζεσθαι καὶ ὀξέως ξυνιέναι καὶ ἐν βραχυτάτῳ τὰ ἐπικαιρότατα γνῶναι πάντων τῶν ὁμηλίκων πολὺ προεῖχεν, ὥστε καὶ παῖς ἔτι ὢν ἀκμαιότερον καὶ σπουδαιότερον ἢ κατὰ τὴν ἡλικίαν νοῦν ἔχων ἐφαίνετο, ἐπεὶ εἴθιστο ἤδη ὅλην τὴν γνώμην ἑνί τινι πράγματι προσέχειν, παιζόντων τῶν ἄλλων σκοπούμενος ὅθεν δυνήσεται τοὺς τυχόντας λόγους, ὡς δὴ ξυνηγορῶν ἢ πρὸς τὸν δῆμον παρελθὼν, διαλέξασθαι. τῶν δ ̓ αὖ παιδεύσεων πρὸς τὴν μὲν μουσικὴν καὶ τὴν ποιητικὴν ἀπροθύμως διέκειτο, πολὺ δὲ μᾶλλον καὶ διὰ τοῦτο τῶν τεχνῶν αἷς ἤμελλεν αὐτὸς παρὰ τοῖς πολίταις δυνήσεσθαι ἐπεμελεῖτο. γνοὺς δὲ ὅσον ἰσχύϊ ξυνέσεως προεῖχεν, οὐχ ὑστέρει τοῦτο καὶ τοῖς ἄλλοις αὐταρκεῖ τινι φρονήματι τολμηρῶς ἐπιδεικνύων, ὥστε ὅσα τοὺς ἄλλους χαλεπὰ δοκοῦντα εἶναι κατεφόβει, ταῦτα αὐτὸς τοσούτῳ προθυμότερον μετεχείριζε, κράτιστος ὢν τὰ μὲν ξυμβουλεύειν, τὰ δὲ αὐτοσχεδιάζειν.

SENARII GRAECI

AUCTORE

J. H. PINDER.

Ελπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντες.

K. Phil.

SHAKSPERE, KING JOHN.

ACT 3, SCENE 4.

Bind up your hairs.

Const. Yes, that I will; and wherefore will I do it? I tore them from their bonds; and cried aloud, 'O that these hands could so redeem my son,

As they have given these hairs their liberty!'
But now I envy at their liberty,

And will again commit them to their bonds
Because my poor child is a prisoner.

And, father cardinal, I have heard you say,

That we shall see and know our friends in heaven;

If that be true, I shall see my boy again :

For since the birth of Cain, the first male child,

To him that did but yesterday suspire,

There was not such a gracious creature born.
But now will canker sorrow eat my bud
And chase the native beauty from his cheek,
And he will look as hollow as a ghost,
As dim and meagre as an ague's fit;
And so he'll die; and, rising so again,

When I shall meet him in the court of heaven,
I shall not know him: therefore never, never
Must I behold my pretty Arthur more.

Pand. You hold too heinous a respect of grief.
Const. He talks to me that never had a son.
K. Phil. You are as fond of grief as of your child.
Const. Grief fills the room up of my absent child,

ΦΙΛ.

ΚΟΝ.

IDEM GRAECE REDDITUM.

Σὺ δ ̓ οὐ συνάψεις τάσδε σας κόμας, γύναι; καὶ δὴ συνάψω δύσμορος" τί δ ̓ ὧδ ̓ ἔχει βούλευμα το μόν; τάσδε γὰρ πάλαι ποτέ δεσμῶν ἀφῆκα, καβοησάμην μέγα,

εἰ παῖδ ̓ ἀφεῖναί γ' αἱ χέρες δύναιντ ̓ ἐμὸν, ὡς νῦν ἀδέσμους τὰς κόμας ἀφῆκ ̓ ἐγώ. ἀλλ ̓ οὐ γὰρ ἄφθονός νιν εἰσορᾶν σθένω, ἀνεῖσα καὐτὴ τοῖσι δεσμοῖσιν πάλιν δώσω, τέκνου γε δυστυχούς φρουρουμένου. λόγον δὲ, πρέσβυ, σου σοφόν τιν ̓ ἔκλυον ὡς ἡμιν "Αιδου προσμολοῦσι δώματα, φίλων, συνήθης καὶ πρόδηλος ὡς ὁρᾶν, πᾶς τις πάρεσται· τοῦτο δ' εἴ γ' ἐτήτυμον, κἀγὼ τὸν ἀμὸν παῖδ ̓ ἄρ ̓ ὄψομαι πάλιν. οὔτοι γὰρ, ἐξ οὗ τῶν παλαιγενῶν βροτῶν πέφυχ ̓ ὁ πρῶτος, μέχρι τοῦ πανύστατον ἐμπνοῦ φανέντος τῇ χθὲς ἡμέρᾳ βρέφους, ἄγαλμά πω τοιόνδε γ' ἐκφύναι λέγω. βλάστην δὲ λύπη τήνδε νῦν διαφθερεῖ ἀεὶ δάκνουσα, κατ ̓ ἀποστερεῖ τὸ πᾶν κάλλος παρειῶν· καὶ τὸ μηδὲν ὢν φανείς, φάσμ ̓ ὡς κενόν τι, καὶ νόσῳ τήξας βίον ῥνήσεταί ποτ', οὐδ ̓ ἐγὼ τοῦτον πάλιν τὰ δώμαθ' "Αιδου γ' εἰσιόντ ̓ ἐνέρτερα γνοίην ἂν ἐντυχοῦσα· τοῖσδε γοῦν φίλον *Αρθυρον οὔποτ ̓ ὄμμασιν προσδέρξομαι. ΠΑΝ. ἄγαν γε λύπην τήνδε δυσφόρως ἄγεις. ΚΟΝ. ὡς οὐ φυτεύσας παῖδά πω, τόδ' ἐννέπεις. ἴσως τόδ ̓ ἄλγος καί σ ̓ ὁ παῖς τέρπειν δοκεῖ. στέγας γὰρ ἄλγος παιδὸς ἐνδεεῖς νέμειν

ΦΙΛ.
ΚΟΝ.