Графични страници
PDF файл
ePub

Lehr gedichte artistischen Inhalt 8.

Hesiodu s.

Die Lebenszeit dieses aus Askra gebürtigen griechischen Dichters läßt sich nicht genau bestimmen; aber gewiß war er einer der ältesten, und lebte entweder kurz vor oder nach Homer, oder war vielleicht sein Zeitgenosse. Das von ihm hieher gehörige Gedicht hat die Aufschrift: "Egy«»«) nμégou, Werke und Tage, weil er darin die vornehmsten Geschäffte der Landwirthschaft, und die Tage lehrt, an welchen sie zu verrichten sind. Die Aufmunterung seines Bruders Perses zum Fleiß und zur nüglichen Thätigkeit scheint dabei sein vorz nehmster Zweck gewesen zu seyn.Uebrigens untermischt er seine Skonomischen Vorschriften nicht selten mit moralischen Lehren, mit Auffodrungen zum edein und rechtschaffuen Vers halten, und mit Warnungen vor Ungerechtigkeit und Trägs heit. Sødann geht er zu den Anweisungen über die einzel nen Geschäffte des Landbaues fort. Der Ton des ganzen Ges dichts ist einfach, natürlich und schmucklos, und wird nur ftellenweise, aber nie anhaltend, lebhaft und dichterisch. So enthält die folgende Stelle eine idealische Echilderung des ersten goldnen Weltalters und der allmähligen Abnahme der Glückseligkeit unter den Erdbewohnern. Man kann sie mit der bekannten ähnlichen Beschreibung Orid's, im ersten Buche seiner Verwandlungen, vergleichen.

[ocr errors][merged small]

Hesiodus.

Hesiodus..

4

ΕΡΓΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑΙ,

v. 108-199.

Ένας ὁμόθεν γεγάασι θεοί θνητοί τ ̓ ἄνθρωποι,

от

Χρύσεον μὲν πρώτισα γένος μερόπων ανθρώπων
Αθάνατοι ποίησαν ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες.
Οἱ μὲν ἐπὶ Κρόνε ἦσαν, ὅτ ̓ ἐρανῷ ἐμβασίλευεν
Ως τε θεοὶ δ ̓ ἔζωον, ακηδέα θυμὸν ἔχοντες,
Νόσφιν ἄτες τε πόνων καὶ διζύος· ἐδέ τι δειλὸν
Γῆρας ἐπῆν· αἰεὶ δὲ πόδας καὶ χειρας ὁμοῖοι
Τέρποντ ̓ ἐν θαλίησι κακῶν ἔκτοθεν ἁπάντων
(Αφνειοὶ μήλοισι, φίλοι μακάρεσσι θεοῖσι)
Θνήσκον δ ̓ ὡς ύπνω δεδμημένοι ἐπλὰ δὲ πάντα
Τοῖσιν ἔην καρπὸν δ ̓ ἔφερε ζείδωρος ἄρθρα
Αὐτομάτη πολλόν τε καὶ ἄφθονον· οἱ δὲ θελημοὶ
«Ήσυχοι ἔργα νέμοντο σὺν ἐθλοῖσιν πολέεσσιν.
Αὐτὰρ ἐπεί κεν τ8το γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,
Τοὶ μὲν δαίμονες εἰσι, Διὸς μεγάλο διάβολος,
Ἐπλοὶ, ἐπιχθόνιοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρώπων.
Οι ξα φυλάσσεσίν τε δίκας καὶ χέτλια ἔργα,
Πέρα εσσάμενοι, πάντη φοιτῶντες ἐπ ̓ αναν
Πλετοδόται, καὶ τότο γέρας βασιλήϊον ἔσχον.

Δεύτερον αὔτε γένος πολύ χειρότερον μετόπισθεν
Αργύρεον ποίησαν ὀλύμπια δώματ' ἔχοντες,
Χρυσέω ἔτε φυὴν ἐναλίγκιον, ὅτε νόημα.

Ἀλλ ̓ ἑκατόν μὲν παῖς ἔτεα παρὰ μητέρι κεδν

Ἐτρέφετ' ἀτάλλων μέγα νήπιος ᾧ ἐν οἴκῳ.

Ἀλλ ̓ ὅταν ἡβήσειε, καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο,
Παυρίδιον ζώεσκον ἐπὶ χρόνον, ἄλγε ̓ ἔχοντες
Αφραδίαις. ὕβριν γὰρ ἀτάβαλον ἐκ ἐδύναντο
Αλλήλων ἀπέχειν εδ' αθανάτες θεραπεύειν
Ἤθελον, εδ ̓ ἕρδειν μακάρων ἱεροῖς ἐπὶ βωμοῖς,
Η θέμις ανθρώποισι κατ ̓ ἤθεα. τὰς μὲν ἔπειτα

Ζεύς

Ζεὺς Κρονίδης έκρυψε, χολέμενος ἕνεκα τιμάς
Οὐκ ἐδίδον μακάρεσσι θεοῖς, οἳ Όλυμπον ἔχεσιν.

Αυτὰς ἐπεὶ καὶ τότο γένος κατὰ γαῖα κάλυψε,
Τοὶ μὲν ἐπιχθόνιοι μάκαρες θνητοὶ καλέονται
Δεύτεροι, ἀλλ' ἔμπης τιμὴ καὶ τοῖσιν ὀπηδεί.
Ζεὺς δὲ πατὴς τρίτον άλλο γένος μερόπων ανθρώπων
Χάλκειον ποίησ ̓, ἐκ ἀργυρῶ ἐδὲν ὁμοῖον,
Ἐκ μελιῶν, δεινόν τε καὶ ἔμβριμον· οἶσιν"Αρηος
Εργ ̓ ἔμελε ςονόεντα, καὶ ὑβριες· ἐδέ τι σῖτον
Ἤπιον, ἀλλ ̓ ἀδάμαντος ἔχον κρατερόφρονα θυμόν,
*Απλα οι μεγάλη δὲ βίη καὶ χειρες καπτοι
Ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ ςιβαροῖς μελέεσσιν.
Τοῖς δ ̓ ἦν χάλκεα μὲν τεύχεα, χάλκεοι δέ τε οἶκοι,
Χαλκῷ δ' ἐργάζοντο· μέλος δ ̓ ἐκ ἔσχε σίδηρος.
Καί τοι μὲν χείρεσσιν ὑπὸ σφετέρσι δαμέντες
Βῆσαν ἐς εὐρώεντα δόμον κρυες Αίδαο,
Νώνυμοι· θάνατος δὲ καὶ εκπάγλος περ εόντας
Εἷλε μέλας, λαμπρὸν δ ̓ ἔλιπον φάος ηελίοιο,

Αυτὰς ἐπεὶ καὶ τότο γένος κατὰ γαῖα κάλυψεν,

Αὖθις ἔτ ̓ ἄλλο τέταρτον ἐπὶ χθονὶ πολυβοτείρη
Ζεὺς Κρονίδης ποίησε δικαιοτερον καὶ ἄρειον
Ανδρῶν ἡρώων θεῖον γένος, οι καλέονται
Ημίθεοι, προτέρη γενεῇ κατ ̓ ἀπείρονα γαλαν.
Καὶ τὸς μὲν πόλεμός τε κακὸς καὶ φύλοπις αινή,
Τὰς μὲν ἐφ' ἑπταπύλω Θήβη, Καδμηίδι γαίη,
άλεσε μαρναμένες μήλων ἕκεν Οἰδιπόδας.
Τὰς δὲ καὶ ἐν νήεσσιν ὑπὲρ μέγα λάϊσμα θαλάσσης
Ἐς Τροίην ἀγαγὼν, Ἑλένης ἕνεκ ̓ ἠϋκόμοιο
Ἐνθ ̓ ἤτοι τὰς μέν θανάτε τέλος αμφεκάλυψε.
Τοῖς δὲ δίχ ̓ ἀνθρώπων βίοτον καὶ ἤθε ̓ ἀπάσσας
Ζεὺς Κρονίδης κατένασσε πατὴρ ἐς πείρατα γαίης,
(Τηλᾶ ἀπ ̓ ἀθανάτων· τοῖσι Κρόνος ἐμβασίλευε,,
Καὶ τοὶ μέν ναίησιν ακηδέα θυμὸν ἔχοντες

Hesiodus.

4

C.

Zefiodus. Ἐν μακάρων νήσοισι, παρ' Ὠκεανὸν βαθυδίνη
Όλβιοι ήρωες τοῖσιν μελιηδία καρπὸν

Τρὶς ἔτεις θάλλοντα φέρει ζείδωρος άρθρα.

Μηκέτ' ἔπειτ' ἔφειλον ἐγὼ πέμπτοιτι μετανι
*Ανδράσιν, ἀλλ' ἡ πρόθε θανείν. ἡ ἔπειτα γενέθ
ή

Νῦν γὰρ δὴ γένος ἐπὶ σιδήρεον· ἐδὲ ποτ ̓ ἦμαρ
Παύσονται καμάτο καὶ διζύος, ἐδέ τι νύκτως
Φθειρόμενοι. χαλεπὼς δὲ θεοὶ δώσεσι μερίμνας.
̓Αλλ' ἔμπης καὶ τοῖσι μεμίζεται ἐπλὰ κακοῖσινα
Ζεὺς δ' ἀλέσει καὶ τότο γένος μερόπων ανθρώπων,
Εἶτ ̓ ἄν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.
Οὐδὲ πατὴς παίδεσσιν ὁμοῖος, ἐδέ τι παῖδες,
Οὐδὲ ξείνος ξεινοδόκῳ, καὶ ἑταῖρος ἑταίρω,
Οὐδὲ κασίγνητος φίλος ἔσσεται, ὡς τὸ πάρος περ
Αἶψα δὲ γηράσκοντας ατιμήσεσι τοκήας.
Μέμψονται δ' ἄρα τις χαλεποῖς βάζοντ ̓ ἐπέεσσι
Σχέτλιοι, ἐδὲ θεῶν ὅπιν εἰδότες. ἐδὲ μὲν οἵ γε
Γηράντεσσι τεκεῦσιν ἀπὸ θρεπτήρια δομένα
Χειροδίκαι, ἕτερος δ ̓ ἑτέρο πόλιν ἐξαλαπάξει
Οὐδέ τις ευόρκε χάρις ἔσσεται, ὅτε δικαίε,
Οὔτ ̓ ἀγαθό, μᾶλλον δὲ κακῶν ῥεκτῆρα καὶ ὕβριν
Ανέρα τιμήσεσι. δίκη δ ̓ ἐν χερσὶ καὶ αἰδὼς
Οὐκ ἔσαι. βλάψει δ' ὁ κακὸς τὸν ἀρείονα φῶτα,
Μύθοισι σκολιοῖς ἐνέπων, ἐπὶ δ ̓ ὅρκον ὀμεται.
Ζῆλος δ ̓ ἀνθρώποισιν ὀξυροῖσιν ἅπασιν
Δυσκέλαδος, κακόχαρτος ἁμαρτήσει συγερώπης
Καὶ τότε δὴ πρὸς Ολυμπον ἀπὸ, χθονός ευρυοδείης,
Λευκοῖσιν φαρέεσαι καλυψαμένω χρόα καλόν,
Αθανάτων μετὰ φύλ ̓ ἴτην, προλιπόντ ̓ ἀνθρώποις,
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται ἀλγεα λυγρα
Θνητοῖς ἀνθρώποισι, κακὸ δ' ἐκ ἔσσεται αλκή,

Em

EmpedofIes.

Ein Dichter und Weltweiser aus Agrigent in Sicilien, der wahrscheinlich zwischen der 70ßten und soften Olympias de lebte, und sich durch Einführung einer beffern Regierungsart um seine Vaterstadt sehr verdient machte. Sein vorpehmßtes Studium war Naturlehre und Sternkunde; jene machte er zum Inhalt eines Gedichts von der Natur in drei Büchern, wovon nur noch einzelne Fragmente übrig find; und piese ward der Gegenstand seines Lehrgedichts von der Himmelskugel in Jamben, welches ihm wenigstens, obgleich zweifelhaft beigelegt wird, und woraus die nachstes hende Stelle genommen ist. Viel Poesie ist in diesen Ges dichten nicht, sondern mehr trockne wissenschaftliche Darles gung, nur selten durch poetisches Kolorit gehoben. Die Lobs sprüche, die ihnen Lukrez, im ersten Buche, giebt, scheinen daher, wenigstens für das, was uns noch übrig ist, viel zu hoch gestimmt zu seyn:

Carmina quin etiam diuini pectoris eius

Vociferantur et exponunt praeclara reperta;
Vt vix humana videatur ftirpe creatus.

Uebrigens ist die Erzählung von der Todesart dieses Dich
ters, daß er sich in die Flammen des Aetna gestürzt habe, das
mit man glauben möchte, er sey plöglich von der Erde in dea
Olymp aufgenommen, wahrscheinlich eine Fabel.

SPHAERA, v. 1-82..

Empedokles,

Ἡ δ ̓ ἐσὶν ἄκρων τάξις, ἀμφὶ μὲν πόλον
Αρκτος διπλῶς πρὸς νῶτα νευόυσας τόποις
Αντιτρόφοις οὐραῖσιν ἀλλήλοιν φοραίς
Σκολιαῖσιν ἔιργει μὴ πελάζεσθαι δράκων.
Τῆ δ ̓ ἀμφὶ χάσμ ̓ ἐν γούνασι δεξιὸν πόδι
Εχει. κάρα δὲ κρατὸς ὀφιόχες πέλας.
Ος ἐν μετώπω Σκορπίου βαίνει ποδί.
Τῆς μείζονος δ' όπισθεν ίςαται φύλαξ.

24

Αρκτον.

« ПредишнаНапред »