Tuo patefcunt lumine Thespii Campi atque ad arcem Pieridan iter : En altus affurgens Homerus Arma deofque virofque mifcens Occupat æthereum Parnaffi culmen : Homeri Immenfos ftupeo manes Te, Maro, dulcè canens fylvas, te bella fonantem Ardua, da veniam tenui venerare camœnâ; Tuæque accipias, Thebane vates, Debita Thura Lyrë. Vobis, magna trias! clariffima nomina femper Scrinia noftra patent, & pectora noftra patebunt, Quum mihi cunque levem concefferit otia & horam Divina Mofis pagina. Flaccus ad hanc triadem ponatur, at ipfa pudendas Pictos abacos: improba tinea *Horat. Lib. I. Sat. 6. At At tu renidens foeda epigrammatum In barathrum relegandus imum Nobilis extremâ gradiens Caledonis ab arâ Sedare fluctus pectoris. Tu mihi hærebis comes ambulanti, Mox recumbentis vigilans ad aurem Aureos fuadebis inire fomnos Sacra fopitis fuperinferens ob * livia curis, Stet juxtà Cafimirus, huic nec parciùs ignem * Sarbivium rudiore lyrâ. * M. Cafimirus, Sarbiewski Poeta infignis Polonis. Quanta Quanta Polonum levat aura cygnum! Seu tu fortè virum tollis ad æthera, Vifum fatigas, aciemque fallis, Sarbivii ad nomen gelida incalet Sentio, ftellatas levis induor Alas & tollor in altum. Jam juga Zionis radens pede Elato inter fidera radens vertice Longè defpecto mortalia. Quam juvat altifonis volitare per æthera pennis, Terrelle grandia inania, Quæ mortale genus (heu male) deperit. O curas hominum miferas! Cano, Et miferas nugas diademata! Ventofæ fortis ludibrium. *Lib. ii. Ode V. T En En mihi fubfidunt terrenæ à pectore fæces, at vos heroes & arma Et procul efte Dii, ludicra numiną.“ Te, Deus Omnipotens! te noftra fonabit Jefu Mufa, nec affueto coeleftes barbiton aufû Tentabit numeros. Vafti fine limite numen & Immenfum fine lege deum numeri fine lege fonabunt. Sed mufam magna pollicentem deftituit vigor ; Divino jubare perftringitur oculorum acies. En labafcit pennis, tremit artubus, ruit deorfum per inane ætheris, jacet victa, obftupefcit, filet. Ignofcas, reverende vir, vano conamini; fragmen hoc rude licet & impolitum æqui boni confulas, & gratitudinis jam diu debitæ in partem reponas. Votum, feu Vita in terris beata. Ad virum digniffimum JOHANNEM HARTOP PIUM, Bartum. HARTOPPI eximio ftemmate nobilis Quem mea Mufa beat, Ille mihi felix ter & ampliùs, Et fimiles fuperis annos agit cr Qui fibi sufficiens femper adeft fibi.” Se mufifque fuis tranquillâ in pace fruentem Non fuæ vulgi favor infolentis Nec gaza flammans divitis Indiæ, fi daretur ftamina proprii Tractare fufi pollice proprio,, 1702. |