Tuo patefcunt lumine Thespii

Campi atque ad arcem Pieridan iter :

En altus affurgens Homerus

Arma deofque virofque mifcens

Occupat æthereum Parnaffi culmen : Homeri

Immenfos ftupeo manes

Te, Maro, dulcè canens fylvas, te bella fonantem Ardua, da veniam tenui venerare camœnâ; Tuæque accipias, Thebane vates,

Debita Thura Lyrë.

Vobis, magna trias! clariffima nomina femper Scrinia noftra patent, & pectora noftra patebunt, Quum mihi cunque levem concefferit otia & horam Divina Mofis pagina.

Flaccus ad hanc triadem ponatur, at ipfa pudendas
Deponat veneres: venias fed *••
purus & infons
"Ut te collaudem, dum fordes & mala luftra❞
Ablutus, Venufine, canis ridefve. Recife
Hâc lege accedant fatyra Juvenalis, amari
Terrores vitiorum. At longè cæcus abcfset
Perfius, obfcuros vates, nifi lumina circum-
-fusa forent, sphingifque ænigmata, Bonde, fcidiffes.
Grande fonans Senecæ fulmen, grandisque cothurni
Pompa Sophoclei celfo ponantur eodem
Ordine, & ambabus fimul hos amplectar in ulnis.
Tutò, Poeta, tutò habitabitis

Pictos abacos: improba tinea
Obiit, nec audat fæva caftas
Attingere blatta camœnas.

*Horat. Lib. I. Sat. 6.

At

At tu renidens foeda epigrammatum
Farrago inertûm, ftercoris impii
Sentina fœtens, Martialis,

In barathrum relegandus imum
Aufuge, & hinc tecum rapias Catullum
Infulsè mollem, naribus, auribus
Ingrata caftis carmina, & improbi
Spurcos Nafonis amores.

Nobilis extremâ gradiens Caledonis ab arâ
En Buchananus adeft. Divini pfaltis imago
Jeffiada falveto; potens feu numinis iras
Fulminibus mifcere, facro vel lumine mentis
Fugare noctes, vel citharæ fono

Sedare fluctus pectoris.

Tu mihi hærebis comes ambulanti,
Tu domi aftabis focius perennis,
Seu levi menfæ fimul affidere
Dignabere, feu lecticæ.

Mox recumbentis vigilans ad aurem

Aureos fuadebis inire fomnos

Sacra fopitis fuperinferens ob

*

livia curis,

Stet juxtà Cafimirus, huic nec parciùs ignem
Natura indulfit nec Mufa armavit alumnum

* Sarbivium rudiore lyrâ.

* M. Cafimirus, Sarbiewski Poeta infignis Polonis.

Quanta

Quanta Polonum levat aura cygnum!
* Humana linquens (en fibi devii
Montes recedunt) luxuriantibus
Spatiatur in aëre pennis.

Seu tu fortè virum tollis ad æthera,
Cognatofve thronos & patrium polum
Vifurus confurgis ovans,

Vifum fatigas, aciemque fallis,
Dum tuum à longè ftupeo volatum
O non imitabilis ales.

Sarbivii ad nomen gelida incalet
Mufa, fimul totus fervefcere

Sentio, ftellatas levis induor

Alas & tollor in altum.

Jam juga Zionis radens pede

Elato inter fidera radens vertice

Longè defpecto mortalia.

Quam juvat altifonis volitare per æthera pennis,
Et ridere procul fallacia gaudia fêcli

Terrelle grandia inania,

Quæ mortale genus (heu male) deperit.

O curas hominum miferas! Cano,

Et miferas nugas diademata!

Ventofæ fortis ludibrium.

*Lib. ii. Ode V.

T

En

En mihi fubfidunt terrenæ à pectore fæces,
Geftit & effrænis divinum effundere carmen
Mens afflata Deo

at vos heroes & arma

Et procul efte Dii, ludicra numiną.“
Quid mihi cum veftræ pondere lanceæ,
Pallas! aut veftris, Dyonyfe, Thyrfis?
Et Clava, & Anguis, & Leo, & Hercules,
Et brutum tonitru fi&titii Patris,
Abftate à carmine noftro.

Te, Deus Omnipotens! te noftra fonabit Jefu Mufa, nec affueto coeleftes barbiton aufû Tentabit numeros. Vafti fine limite numen & Immenfum fine lege deum numeri fine lege fonabunt.

Sed mufam magna pollicentem deftituit vigor ; Divino jubare perftringitur oculorum acies. En labafcit pennis, tremit artubus, ruit deorfum per inane ætheris, jacet victa, obftupefcit, filet.

Ignofcas, reverende vir, vano conamini; fragmen hoc rude licet & impolitum æqui boni confulas, & gratitudinis jam diu debitæ in partem reponas.

Votum, feu Vita in terris beata.

Ad virum digniffimum JOHANNEM HARTOP PIUM, Bartum.

HARTOPPI eximio ftemmate nobilis
Venaque ingenii divite, fi roges

Quem mea Mufa beat,

Ille mihi felix ter & ampliùs,

Et fimiles fuperis annos agit

cr

Qui fibi sufficiens femper adeft fibi.”
Hunc longè à curis mortalibus
Inter agros, fylvafque filentes

Se mufifque fuis tranquillâ in pace fruentem
Sol oriens videt & recumbens..

Non fuæ vulgi favor infolentis
(Plaufus infani tumidus popelli)
Mentis ad facram penetrabit arcem,
Feriat licèt æthera clamor.

Nec gaza flammans divitis Indiæ,
Nec, Tage, veftra fulgor arenulæ
Ducent ab obfcurâ quiete
Ad laquear radiantis aulæ,.

fi daretur ftamina proprii Tractare fufi pollice proprio,,

1702.