rum majorum, qui mortuis tam religiosa jura tri buerunt; quod non fecissent profecto, si nihil ad eos pertinere arbitrarentur: vel eorum, qui in hac terra fuerunt, Magnamque Graeciam, quae nunc quidem deleta est, tunc florebat,—institutis et praeceptis suis erudierunt: vel ejus, qui Apollinis oraculo sapientissimus est judicatus, qui non tum hoc tum illud, ut in plerisque, sed idem semper, animos hominum esse divinos, iisque, quum e corpore excessissent, reditum in caelum patere, optimoque et justissimo cuique expeditissimum. Quod item Scipioni videbatur, qui quidem, quasi praesagiret, perpaucis ante mortem diebus, quum et Philus et Manilius adessent, et alii plures, tuque etiam, Scaevola, mecum venisses, triduum disseruit de re publica: cujus disputationis fuit extremum fere de immortalitate animorum, quae se in quiete per visum ex Africano audisse dicebat. Id si ita est, ut optimi cujusque animus in morte facillime evolet, tamquam e custodia vinclisque corporis; cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse, quam Scipioni? Quocirca, maerere hoc ejus eventu, vereor, ne invidi magis quam amici sit. Sin autem illa veriora, ut idem interitus sit animorum et corporum, nec ullus sensus maneat; ut nihil boni est in morte, sic certe nihil mali. Sensu enim amisso, fit idem, quasi natus non esset omnino; quem tamen esse natum et nos gaudemus, et haec civitas, dum erit, laetabitur. Quamobrem cum illo quidem, ut supra dixi, actum optime est: mecum incommodius, quem fuerat aequius, ut prius introieram, sic prius exire de vita. ABBREVIATIONS. A. & S. denotes the Latin Grammar of Andrews and Stoddard. B. M. 66 Z. 66 Beck's Syntax of the Latin Language. Madvig's Latin Grammar, tr. by Woods. Zumpt's Latin Grammar, tr. by Schmitz. The titles of other works referred to are written in full. NOTES. TUSCULAN DISPUTATIONS. BOOK FIRST. THE Tusculan Disputations of Cicero consist of five books: the first, De contemnenda morte; the second, De tolerando dolore; the third, De aegritudine lenienda; the fourth, De reliquis animi perturbationibus; and the fifth supporting the thesis, Virtutem ad beate vivendum se ipsa esse contentam. The work is a series of discussions upon these subjects, represented as having been held, on five successive days, in the Tusculan villa of Cicero, soon after M. Junius Brutus-to whom it is addressed—had departed for the government of Gallia (B. C. 46). It was given to the world early in B. C. 44, A. U. c. 709, the sixty-third year of Cicero's age. I. 1. Defensionum laboribus. Although Cicero in several instances performed, with distinguished success, the part of an accuser, in by far the greater part of his orations he appeared in the more popular character of a defender of the accused; and it is in this character that he prefers to allude to himself. Kühner cites De Offic. II. xiv. 49: (Judiciorum) ratio duplex est. Nam ex accusatione et defensione constat: quarum etsi laudabilior est defensio tamen accusatio probata persaepe est. Cf. Quintil. Inst. Orat. XII. vii: 1. Essem liberatus. A. & S. § 263. 5, Rem. 2. — B. § 170. — Z. § 578. |