ΑΔΩΝ. Quod et recte adnotavit vir longe doctiffimus Henricus Valefius ad Harpocrationem. De Aleuadis, nobiliffimis Theffalis, confulendus idem Valefius ad Sozomeni Prologum, et Cl. Valckenar. ad Herod. VII. 6. Horum hominum mentionem facit Satyrus apud Athenaeum, lib. XII. p. 534. et Polyaenus Strateg. IV. 11. Cujus verba adfcribam, ut emendem. Φίλιππος ἀφικόμενος εἰς Λάρισσαν, ἵνα τὰς τῶν ΑΛΕΥΑΔΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ καθές λη, νοσεῖν ὑπεκρίνατο, όπως εἰσιόντας αὐτὲς ὡς ἐπισκεψο μένες συλλάβοι. Ita fcribendus eft ifte locus, qui vulgo corruptiffimus eft. Αἱ τῶν ̓Αλευαδῶν συνοικίαι funt contubernia five oppida Aleuadarum. Iamblichus Vit. Pythag. cap. 5. Καὶ ὑποστρέψας τὴν δύναμιν, εἰς τὰς ἐγγὺς διεσώθη ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ. Ad vicinum oppidum incolumis pere venit. Huc facit D. Matthaeus, XXII, 7. Ακέσας δὲ ὁ βα σιλεὺς ὠργίσθη, καὶ πέμψας τὰ στρατεύματα αὐτἔ, πώς λεσε τις φονεῖς ἐκείνας, καὶ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΑΥΤΩΝ ἐνέπρησε.

V. 49. Κύκνον λέγει τὸν Ποσειδῶνος καὶ Κήυκος.] Scribe, Ποσειδῶνος καὶ ΚΑΛΥΚΗΣ. Hyginus Fab. 157. Cy. cnus ex CALYCE Hecatonis filia. Ad quem locum confulendi Interpretes.

J

V. 83. Τὴν Δήμητραν λέγει καὶ τὴν Περσεφόνην εἰληφέ ναι τὸ τῶν Συρακεσίων ἄστυ. οἷον, τας Συρακέσας.] Recte viri docti emendant, ειληχέναι. Quod ex Theocrito conftat. Intelligenda autem Ceres Hermione: de qua nos fupra. Hefychius: Ερμιόνη. καὶ ἡ Δημήτηρ καὶ ἡ Κόρη Συρακέσαις.

V. 84. Ὡς Θεκυδίδης φησί, Λυσιμελείας λιμὴν ἐν Συρα κέσαις.] Scribendum, Λυσιμελείας ΛΙΜΝΗ. Locus Thucydidis, ad quem refpexit Scholiaftes, ita legitur, VII. 53. Καὶ αὐτοὺς, οἱ Τυρσηνοὶ αὐτὴ ὁρῶντες ατάκτως προσφερομέ νας, ἐπεκβοηθήσαντες καὶ προσπεσόντες τοῖς πρώτοις, τρέ πεσι καὶ ἐσβάλλεσιν ἐς τὴν ΛΙΜΝΗΝ ΤΗΝ ΛΥΣΙΜΕΛΕΙΑΝ καλεμένην.

V. 105. Απεχθόμενον δὲ αὐτὸν ἔφη ταῖς Θήβαις, δια τὰ τεθρυλλημένα ἐπὶ ὀργιλῷ τῷ ἀρχομενίῳ.] Regem iftum

τα

Orchomeniorum EPȚINON vocant Diodorus Siculus, VI. 10. Apollodorus, Bibl. II. ii. et Paufanias in Boeoticis. qui in primis confulendus eft. Notum oraculum, et Apol-line profecto dignum:

ΕΡΓΙΝΕ Κλυμένοιο παι Πρεσβωνιάδαο

Ὀψ' ἦλθες γενεὴν διζήμενος· ἀλλ ̓ ἔτι καὶ νῦν

Ιστοβοι γέροντι νέην ποτίβαλλε κορώνην.

Cujus praeter Paufaniam meminit Oenomaus apud Euseb. Prepar. V. 30. Ceterum noftro oraculo, etfi haud obfcu rum eft, nonnihil tamen praelucet Apollonius Rhod. III. 1317.

Χάλκεον ΙΣΤΟΒΟΗΑ του συνάρασσε ΚΟΡΩΝΗ,

IDYLL. XVII,

V. 6. Ἡ γὰρ Βερενίκη θυγάτηρ Αντιγόνης τῆς Κασάνδρε τοῦ ̓Αντιπάτρο ἀδελφοῦ ἐσπεδακότος τὴν ἐν τῷ περιτροπίῳ τὴν Δωριέων σύνοδον.] Legendum, praeeunte Salmafo, τοῦ ἐσπεδακότος τὴν ἐν τῷ Τριοπίῳ τῶν Δωριέων σύνοδον, Triopium eft Cnidi promontorium, ubi ifte Dorum congrelTus habebatur. Nofter infra Τρίοπον vocat. Quod perinde eft. Vide omnino Stephanum Byzant. V. Τριόπιον. et viros doctos ad Callimachum. Confer etiam Cl. Salmafium ad «Herodis Attici Infcriptionem, et Ifaac. Voffium ad Scylac. P. 17. De agone autem Triopico confulendus Herodotus, I. 144. et Dionyfius Halicar. Antiq. Rom. IV. 25. Addo noftrum Scholiaftam ad v. 69. cujus verba hic adponam, ut emendatiora legantur, Nam medelam, quam viri doctiffimi attulerant, fufque deque habuerunt. Η τῶν Δεσ ριέων πεντάπολις, Λίνδος, ΙΑΛΥΣΟΣ, Κάμειρος, Κως, Κνίδος, ἄγεται δὲ κοινῇ ὑπὸ τῶν Δωριέων ἀγὼν ἐν Τριόπῳ Νύμφαις, Απόλλωνι, Ποσειδώνι. καλεῖται δὲ Δώριος ὁ αγών, ως Αριστείδης φησί. Ad Ariftidem, qui περὶ Κνίδι fcripferat, refpexit Scholiaftes.

1

A.

a in multis vocibus cenfetur TiTatikov. Vol. II. p. 33. fqq.
vocibus praefixum fupervacuo. II. 39. B.

a in nominibus in ng Dorienfibus plerisque displicuit. II. 104. A.
ǎ I. 33. (v. 85.)

"Aßa Dor. pro "Hẞn II. 206. B.

aßios vario fignificatu. II. 33-36.
αβίωτος βίας ΙΙ. 34. C.

αβληχρός ει βληχρός. ΙΙ. 36. A. fq.

ἀγαθὸς

ayados i. q. ivalosuos, boni ominis. I. 218. (17.)

ayavós, blandus, mitis. II. 251. init.

ἀγαστός Ι. 43. (126.)

ayɛλacri, melior fcriptio quam ayɛdaorei. II. 49. init.
äyɛodai dãgov, praemium fibi vindicare. I. 18. (11.)

aygos, qui amori non refpondet. I. 56. (54)

ayover, to anɣavoy etiam vocarunt. II. 39. fq.
αγωνίζεσθαι τὰ Θυέστον cet. II. 235. init.

αδάκρυτος pro πολυδάκρυτος ΙΙ. 43.

'Adaμas è in ade ipfe Pluto inexorabilis. I. 53.

αδάμας, αντος, κι ακαμᾶς, ἀνδροδάμας. Ι. 53.

"

ädda, arßoños Lacon. II. 120. extr.

-άddw et -iddw Lacon. verborum terminatio. II. 116. fq. 322.

deí oi deì agxorres et fimilia. II. 98. fq.

αἰείδειν τὸν ̓́Αδωνιν, τὸν ̓Αρμόδιον cet., canere illorum laudes. II.

Αίγιλος, Αίγιλα, Αιγιλία, pagus Atticae. I. 46. ΙΙ. 38.
αιγυπτιάζειν ΙΙ. 195. Α.

αἴθε Dor. II. 209. Α.

αἴθουσα Siculis dicta ή αύλειος θύρα. II. 189. extr.
aixa femper fubiunctivo iungitur I. 17. (10.)
αἰνοδρυφής, vox Lexicographis ignota. II. 157. Β.
αἰνόθρυπτος, νοχ dubia. II. 157. Β. C.
Αἰολικὸν θάημα Ι. 27. (55.)

αἴρειν cum compof. pro φέρειν. 11. 159. Β. 160. Α.
αἰῶ pro αἰῶνα ΙΙ. 346.

αἰωρεῖσθαι quid pr. notet II. 68. Α. Β.

ἄκακον (τὸ) τῆς γυναικείας ἑρμηνείας ΙΙ. 18. Α.

αἰκηδής et ακηδεῖν ΙΙ. 19. Β.

ἀκούω ἐσθλός. ΙΙ. 395.

ἀκράτιστος, ὁ μηδενὸς ἐγκρατής. Ι. 26. (51.)

ἄκροι Δαναῶν cet. II. 262. C.

ακρόνυχος et ακρώνυχος ΙΙ. 424.

ακρότητα κύμβαλα ΙΙ. 45.

ακταὶ et θίνες qui differant. II. 111. Β.

- άκτης et είκτης terminatio Dor. pro - άστης et - ίστης Ι. 293.
αλάβαστρος ει αλάβαστρον ΙΙ. 241. C.

αλάθια, vox Dorico-Ionica. II. 479.
άλατο, forma Theocritea. I. 76. (42.)
Αλείς fluvius. I. 109. init.

3

αλεκτοριδεῖς, pulli gallinacei. II. 247. Β.
ἀλέματος, vanus. II. 30. Α.
αληθίζεσθαι ΙΙ. 108. extr.

ἄλλοκα et αλλ ̓ ὅκα Ι. 24. (36.)
αμᾶ vox nulla. II. 383.
Αμάλκιον ΙΙ. 46.

ἀμέλγεσθαι γάλα Ι. 153, extr.

αμέργειν et αμέλγειν idem. Ι. 324. (48.)

αμερμηρεί ΙΙ. 49. Α.

"

ἀμήχανος amator, inconftans. I. 33. (85.)

ὑμὶν δ. &μιν Theocrito reftituendum. Il. $7. Β.

1

ἄμμιν Γ. άμμι Aeolicum II. 57. Α. — άμμιν γιο ἡμῶν ο Theocr.

pofitum. II. 59. init.

αμολγούς, mulctrale, an Theocriteum. II. 281.

a

αμπαύεται, ἀμπεδίον, ανάπος cet. Theocritea. I. 74. (23.) 231. (39)
̓Αμυκλαῖον παιδίον de Hyacintho. II. 452.

αμὺξ ἐμφύναι ΙΙ. 208. Β.

ἀμφες ποτήριον ΙΙ. 186. 357.

αναβάλλεσθαι de praeludiis. I. 105. (20.)

ανάγκη, quidquid aegre patimur et efugere non poffumus. II. 475.
αναδενδρίτης οἶνος ΙΙ. 504.

αναδραμείν de arbore. II. 470.

αναζυγώσαι, aperire. II. 170.

αναιρεῖσθαι τὰ ἄλλα ΙΙ. 433.

ανακλίνειν γυναῖκα ΙΙ. 369.

ανακτᾶσθαι ἑαυτὸν, vires recolligere. II. 205. Β.
Ανακτες et Anaces eximie Caftores. II, 298.

ανανέμειν οι νέμειν, legere. I. 227. (48.) ΙΙ. 401.

αναξυνοῦσθαι Xenophonteum. II. 47. Α.

αναπαύσασθαι, mori. I. 44. extr.

ανάπηρα et πηρά, mutila. II. 148. Α.

ανάριστος ΙΙ. 359.

ἀνάσσειν ρτο αναίσσειν. II. 113. Α.

ανάστατοι, placentae. II. 243. Β.
ανασύρεσθαι ΙΙ. 373.

άνδηρα ΙΙ. 446. 499. 19.

ανειςῦσαι τὸν πέπλον ΙΙ. 391.

ανέχειν, in altum attollere. I. 35. (96.)
ανήλιπος, νήλιπος et νηλίπους. II. 300.

ανήνυτος frequens Platoni. II. 222. C.
ανηπύειν, vox nulla. I. 355. (98.)

ανής, maritus. II. 356.

ἄνητον pro άνηθον. Ι. 117. (63.)
ανθερίκων ufus quidam. I. 27. (53.)

άνθρωπος (ή) de muliere. II,

240. A. B.

άνθρωπος θνητη, Berenice. II. 240. init.

ἄνολβος et ανόλβιος ΙΙ. 346. ανόλβια, inutilia. ibid. Cf. II. 377.
αντάξαι et αντιάξαι ΙΙ. 318.

αντί omittitur poft emendi vendendive verba. I, 28. (7)