In quintum Novembris, Anno Ætatis 17.
AM pius extremâ veniens Täcobus ab arcto
Teucrigenas populos, latéque patentia regna Albionum tenuit; jamque inviolabile fœdus Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis: Pacificufque novo felix divesque fedebat In folio, occultique doli fecurus & hoftis: Cùm ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus, Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo Fortè per immenfum terrarum erraverat orbem, Dinumerans fceleris focios, vernafque fideles, Participes regni poft funera moefta futuros. Hic tempeftates medio ciet aëre diras, Illic unanimes odium ftruit inter amicos, Armat & invictas in mutua vifcera gentes; Regnaque oliviferâ vertit florentia pace: Et quofcunque videt puræ virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudumque magifter Tentat inacceffum fceleri corrumpere pectus, Infidiafque locat tacitas, caffefque latentes. Tendit, ut incautos rapiat; feu Caspia Tigris Infequitur trepidam deferta per avia prædam Nocte fub illuni, & fomno nictantibus aftris; Talibus infeftat populos Summanus & urbes Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Jamque fluentifonis albentia rupibus arva Apparent, & terra Deò dilecta marino, Cui nomen dederat quondam Neptunia proles,
Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem
quore tranato furiali pofcere bello,
Ante expugnatæ crudelia fæcula Troja.
At fimul hanc opibufque & feftâ pace beatam
Afpicit, & pingues donis Cerealibus agros,
Quodque magis doluit, venerantem numina veri
Sancta Dei populum, tandem fufpiria rupit
Tartareos ignes & furidum olentia fulphur;
Qualia Trinacriâ trux ab Jove claufus in Ætnâ
Effat tabifico monftrofus ab ore Typhoeus.
Ignefcunt oculi, ftridetque adamantinus ordo
Dentis, ut armorum fragor, ictaque cufpide cufpis.
Atque pererrato (folum hoc lachrymabile) mundo,
Inveni, dixit; gens hæc mihi fola rebellis,
Contemtrixque jugi, noftrâque potentior arte.
Illa tamen, mea fi quicquam tentamina possunt,
Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta.
Hactenus; & piceis liquido natat aëre pennis :
Quà volat, adverfi præcurfant agmine venti,
Denfantur nubes, & crebra tonitrua fulgent.
Jamque pruinofas velox fuperaverat Alpes,
Et tenet Aufoniæ fines; à parte sinistrâ
Nimbifer Apenninus erat, prifcique Sabini,
Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non
Te furtiva, Tibris, Thetidi videt ofcula dantem;
Hinc Mavortigenæ confiftit in arce Quirini.
Reddiderant dubiam jam fera crepufcula lucem,
Cùm circumgreditur totam Tricoronifer urbem,
Panificofque Deos portat, fcapulifque virorum
Evehitur; præeunt fummiffo poplite reges,
Et mendicantûm feries longiffima fratrum;
Cereaque in manibus geftant funalia cæci,
Cimmeriis nati in tenebris, vitamque trahentes.
Templa dein multis fubeunt lucentia tædis,
(Vefper erat facer ifte Petro) fremitúfque canentum
Sæpe tholos implet vacuos, & inane locorum:
Qualiter exululat Bromius, Bromiique caterva,
Orgia cantantes in Echionio Aracyntho,'
Dum tremit attonitus vitreis Afopus in undis,
Et procul ipfe cavâ refponfat rupe Citharon.
His igitur tandem folenni more peractis,
Nox fenis amplexus Erebi taciturna reliquit,
Præcipitefque impellit equos ftimulante flagello,
Captum oculis Typhlonta, Melanchætemq; ferocem,
Atque Acherontæo prognatam patre Siopen
Torpidam, & hirfutis horrentem Phrica capillis.
Interea regum domitor, Phlegethontius hæres,
Ingreditur thalamos (neque enim fecretus adulter
Producit fteriles molli fine pellice noctes)
At vix compofitos fomnus claudebat ocellos,
Cum niger umbrarum dominus, rectorque filentum, Prædatorque hominum falfâ sub imagine tectus Aftitit; affumptis micuerunt tempora canis, Barba finus promiffa tegit, cineracea longo Syrmate verrit humum vestis, pendetque cucullus 1 Vertice de rafo; &, ne quicquam defit ad artes, Cannabeo lumbos conftrinxit fune falaces," Tarda feneftratis figens vestigia calceis. Talis, utì fama eft, vaftâ Francifcus eremo Tetra vagabatur folus per luftra ferarum, Sylveftrique tulit genti pia verba falutis
Impius, atque lupos domuit, Libycofque leones.
Subdolus at tali Serpens velatus amictu
Solvit in has fallax ora execrantia voces;
Dormis, nate? Etiamne tuos fopor opprimit artus,
Immemor O fidei, pecorumque oblite tuorum,
Dum cathedram, venerande, tuam, diademaq; triplex
Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe,
Dumque pharetrati spernunt tua jura Britanni;
Surge, age; furge, piger, Latius quem Cæfar adorát,
Cui referata patet convexi janua cœli,
Turgentes animos, & faftus frange procaces,
Sacrilegique fciant, tua quid maledictio poffit,
Et quid Apoftolicæ poffit cuftodia clavis;
Et memor Hefperiæ disjectam ulcifcere claffem,
Merfaque Iberorum lato vexilla profundo,
Sanctorumque cruci tot corpora fixa probrofæ,
Thermodonteâ nuper regnante puellâ.
At tu fi tenero mavis torpefcere lecto,
Crefcentefque negas hofti contundere vires,
Tyrrhenum implebit numerofo milite Pontum,
Signaque Aventino ponet fulgentia colle:
Relliquias veterum franget, flammisque cremabit,
Sacraque calcabit pedibus tua colla profanis,
Cujus gaudebant foleis dare basia reges.
Nec tamen hunc bellis & aperto Marte lacesses,
Irritus ille labor; tu callidus utere fraude,
Quælibet hæreticis difponere retia fas eft;
Jamque ad concilium extremis rex magnus ab oris
Patricios vocat, & procerum de ftirpe creatos,
Grandævofque patres trabeâ, canifque verendos;
Hos tu membratim poteris confpergere in auras,
Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne
Ædibus injecto, quà convenere, fub imis.
Protinus ipfe igitur, quofcumque habet Anglia fidos,
Propofiti, factique mone; quifquámne tuorum
Audebit fummi non juffa faceffere Papæ ?
Perculfofque metu fubito, cafúque ftupentes
Invadat vel Gallus atrox, vel fævus Iberus:
Sæcula fic illic tandem Mariana redibunt,
Tuque in belligeros iterum dominaberis Anglos.
Et ne quid timeas, divos divafque fecundas
Accipe, quotque tuis celebrantur numina faftis.
Dixit, & adfcitos ponens malefidus amictus
Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen,
Jam rofea Eoas pandens Tithonia portas
Veftit inauratas redeunti lumine terras;
Mæftaque adhuc nigri deplorans funera nati
Irrigat ambrofiis montana cacumina guttis;
Cùm fomnos pepulit stellatæ janitor aulæ,
Nocturnos vifus, & fomnia grata revolvens.
Eft locus æternâ feptus caligine noctis,
Vasta ruinofi quondam fundamina te&ti,
Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilinguis,
Effera quos uno peperit Difcordia partu.
Hic inter cæmenta jacent præruptaque faxa,
Offa inhumata virûm, & trajecta cadavera ferro;
Hîc Dolus intortis femper fedet ater ocellis,
Jurgiaque, & ftimulis armata Calumnia fauces,
Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur,
Et Timor, exanguifque locum circumvolat Horror;
Perpetuoque leves per muta filentia Manes
Exululant, tellus & fanguine confcia stagnat.
Ipfi etiam pavidi latitant penetralibus antri,
Et Phonos, & Prodotes, nulloq; fequente per antrum,
|