Графични страници
PDF файл
ePub

Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria, dura parens, & faxis fævior albis,
Spumea quæ pulfat littoris unda tui:
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum?
Et finis ut terris quærant alimenta remotis,
Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via poft cineres ducat ad aftra, docent?
Digna quidem, Stygiis quæ vivas claufa tenebris,
Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tefqua pede,
Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit, atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis &, horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix,
Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iësum
Finibus ingratus juffit abire fuis.

At tu fume animos; nec fpes cadat anxia curis,
Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quan.vis fulgentibus obfitus armis,
Intententque tibi millia tela necem,
At nullis vel inerme latus violabitur armis,
Déque tuo cufpis nulla cruore bibet.
Namque eris ipfe Dei radiante fub ægide tutus;
Ille tibi cuftos, & pugil ille tibi :

Ille Sionææ qui tot fub moenibus arcis
Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam yertit quos in Samaritidas oras
Mifit ab antiquis prifca Damascus agris;

Terriis

Terruit & denfas pavido cum rege cohortes,
Aëre dum vacuo buccina clara fonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,
Currus arenofam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,
Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm.
Et tu (quod fupereft miferis) sperare memento,
Et tua magnanimo pectore vince mala.
Nec dubites quandoque frui melioribus annis,
Atque iterum patrios poffe videre lares.

Elegia quinta, Anno Ætatis 20.
In adventum Veris.

'N fe perpetuo Tempus revolubile gyro

I'

Jam revocat Zephyros vere tepente novos.
Induiturque brevem Tellus repárata juventam,
Jamque foluta gelu dulce virefcit humus.
Falloran & nobis redeunt in carmina vires,
Ingeniumque mihi munere veris adeft,

Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo ·-
(Quis putet?) atque aliquod jam fibi pofcit opus.
Caftalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat,
Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt.

Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,
Et furor, & fonitus me facer intùs agit.
Delius ipfe venit, video Penëide lauro
Implicitos crines, Delius ipfe venit.

Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua cœli,
Perque vagas nubes corpore liber eo:

Perque

Perque umbras, perque antra feror penetralia vatum;
Et mihi fana patent interiora Deûm.
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,
Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande fonat diftento fpiritus ore?
Quid parit hæc rabies, quid facer ifte furor?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo ;
Profuerint ifto reddita dona modo.

Jam, Philomela, tuos foliis adoperta novellis
Inftituis modulos, dum filet omne nemus :
Urbe ego, tu fylvâ, fimul incipiamus utrique,
Et fimul adventum veris uterque canat.
Veris Io! rediere vices, celebremus honores
Veris, & hoc fubeat Musa quotannis opus.
Jam fol, Æthiopas fugiens Tithoniaque arva,
Flectit ad Arctöas aurea lora plagas.

Eft breve noctis iter, brevis eft mora noctis opacæ,
Horrida cum tenebris exulat illa fuis.
Jamque Lycaonius, plauftrum cœlefte, Boötes
Non longâ fequitur feffus ut ante viâ.
Nunc etiam folitas circum Jovis atria toto
Excubias agitant fydera rara polo:

Nam dolus, & cædes, & vis cum nocte receffit,
Neve Giganteum Dî timuere fcelus.
Fortè aliquis fcopuli recubans in vertice pastor,
Rofcida cùm primo fole rubefcit humus,
Hac, ait, hac certè caruifti nocte puellâ
Phoebe tuâ, celeres quæ retineret equos.
Læta fuas repetit sylvas, pharetramque refumit
Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas;
Et tenues ponens radios gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope.
P

Defers.

Defere, Phoebus ait, thalamos, Aurora, feniles
Quid juvat effoeto procubuiffe toro?
Te manet Æolides viridi' venator in herbâ ;
Surge, tuos ignes altus Hymettus habet.
Flava verecundo dea crimen in ore fatetur,
Et matutinos ocyus urget equos.

Exuit invifam Tellus rediviva fenectam,

[ocr errors]

Et cupit amplexus, Phoebe, fubire tuos ;
Et cupit, & digna eft; quid enim formofius illâ,
Pandit ut omniferos luxuriofa finus!

Atque Arabum fpirat meffes, & ab ore venufto
Mitia cum Paphiis fundit amoma rofis!
Ecce! coronatur facro frons ardua luco,
Cingit ut Idæam pinea turris Opim!
Et vario madidos intexit flore capillos,
Floribus & vifa eft poffe placere fuis.
Floribus effufos ut erat redimita capillos,
Tænario placuit diva Sicana Deo.
Afpice, Phoebe, tibi faciles hortantur amores,
Mellitafque movent flamina verna preces.
Cinnameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ,
Blanditiafque tibi ferre videntur aves.
Nec fine dote tuos temeraria quærit amores
Terra, nec optatos pofcit egena toros ;
Alma falutiferum medicos tibi gramen in ufus
Præbet, & hinc titulos adjuvat ipfa tuos.
Quòd, fi te pretium, fi te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus fæpe coemptus Amor)
Illa tibi oftentat quafcunque fub æquore vasto,
Et fuperinjectis montibus abdit opes.

Ah

Ah quoties, cùm tu clivoso fessus Olympo
In vefpertinas præcipitaris aquas,

Cur te, inquit, curfu languentem, Phoebe, diurno
Hefperiis recipit Cærula mater aquis?

Quid tibi cum Tethy? Quid cum Tartefside lymphâ? Dia quid immundo perluis ora falo? Frigora, Phœbe, meâ meliùs captabis in umbrâ ; Huc ades, ardentes imbue rore comas. Mollior egelidâ veniet tibi fomnus in herbâ; Huc ades, & gremio lumina pone meo. Quáque jaces circùm mulcebit lenè fufurrans Aura per humentes corpora fufa rofas. Nec me (crede mihi) terrent Semeleia fata, Nec Phaetonteo fumidus axis equo: Cùm,tu, Phoebe, tuo fapientiùs uteris igne ; Huc ades, & gremio lumina pone meo. Sic Tellus lafciva fuos fufpirat amores; Matris in exemplum cætera turba ruunt. Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido, Languentefque fovet folis ab igne faces; Infonuere no vis lethalia cornua nervis,

Trifte micant ferro tela corufca novo; Jamque vel invictam tentat superâsse Dianam, Quæque fedet facro Vesta pudica foco. Ipfa fenefcentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenæe! per urbes, Littus, Io Hymen! & cava faxa fonant. Cultior ille venit tunicâque decentior aptâ, Puniceum redolet veftis odora crocum.

[blocks in formation]
« ПредишнаНапред »