reverentia & amoris ergo, hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Diodatus Patri cius Florentinus,
Tanto homini fervus, tantæ virtutis amator,
ELEGIARUM
LIBER PRIMUS.
ELEGIA PRIMA
Ad CAROLUM DIODATUM,
Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuntia charta tuas, Pertulit occiduâ Deva Ceftrenfis ab orâ.
Vergivium prono quà petit amne falum.
Multùm, crede, juvat terras aluiffe remotas
Pectus amans nostrî, tamque fidele caput :
Quódque mihi lepidum tellus longinqua fodalem
Debet, at unde brevi reddere juffa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamefis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet:
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbráfque negantia molles:
Quàm malè Phœbicolis convenit ille locus.!
Nec duri libet ufque minas perferre magistri,
Cæteraque ingenio non fubeunda meo.
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Lætus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,
Victorive foret laus tibi prima, Maro.
Tempora nam licet hîc placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos :
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adest.
Sive decennali foecundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro.
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris ;
Sæpe novos illic virgo mirata calores,
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum
Quaffat, & effufis crinibus ora rotat;
Et dolet afpecto, juvat & fpectâffe dolendo,
Interdum & lachrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit
Gaudia, & abrupto fiendus amore cadit ;
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor,
Confcia funereo pectora torre movens :
Seu mæret Pelopeia domus feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto femper, nec in urbe, latemus;
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fydera flammas
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ,
Quæ poffet fenium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces, quotquot volvit uterque polus
Collaque, bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via !
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quà fallax retia tendit Amor!
Pellacesque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!
Cedite, laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,
Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon ;
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis;
Extera, fat tibi fit, fœmina, poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimium felix intra tua moenia claudis,
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno
Endymioneæ turba miniftra deæ,
Quot tibi confpicuæ formâque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cinéta Venus:
Huic Cnidon, & riguas Simöentis flumine valles,
Huic Paphon, & rofeam pofthabitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.
Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
Elegia fecunda, Anno Ætat. 17. In obitum Præconis Academici Cantabrir
E, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum, præconem te quoque fæva
Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo.
Candidiora licèt fuerint tibi tempora plumis,
Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco,
Dignus in Æfonios vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante deâ.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer à Phoebo nuntius ire tuo;
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aulâ
Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris: Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ juffa fevera ducis. Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ ; Turba quidem eft telis ifta petenda tuis. Veftibus hunc igitur pullis, Academia, luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia tristes, Perfonet & totis nænia moesta Scholis,
Elegia tertia, Anno ætatis 17.
In obitum Prafulis Wintonienfis.
OEftus eram, & tacitus nullo comitante fe
Hærebantque animo triftia plura meo: Protinus en! fubiit funefta cladis imago,
Fecit in Angliaco quam Libitina folo;
Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos & jaspide muros,
Nec metuit fatrapûm fternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrifque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis :
Et memini Heroum, quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.
|