Графични страници
PDF файл
ePub

«Η ει τις ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις

Η πόνων αμπνοα πέφανται,

Μετά σᾶο, μάκαιρ' Υγίεια,

Τέθηλε πάντα, καὶ λάμπει Χαρίτων ἔαρ

Σέθεν δὲ χωρὶς ἔν τις ευδαίμων.

3.

Αρετά πολύμοχθε

Γένει βροτέίω,

Θήραμα κάλλισον βίῳ

Σᾶς περὶ, πάρθενε, μορφᾶς

Καὶ θανῶν ζηλωτὸς Ἑλλάδι πότμος,

Καὶ πόνους τλῆναι μαλεροὺς

Ακάμαντας• τοῖον

Ἐπὶ φρένα βάλλεις

Καρπόν τ' ἀθάνατον

Erjagen, und wenn noch andre Freuden mehr
Von Gott uns blühn, nach Mühe

Der erquickenden Ruhe Genuß;

felige Gettin!

[blocks in formation]

stolient.

etolien.

Χρυσου τε κρέσσω και γονέων,
Μαλακογε τοῖος ̓ ὕπνου

Σεν θ ̓ ἕνεκεν ὁ δῖος Ἡρακλῆς
Λήδας το Κῆροι πολλ ̓ ἀνέτλασαν
Εργοις σὰν ἀγρέυοντες δύναμιν
Σοῖς δε πόθοις Αχιλλεύς

"Διας τ' Αίδαο δόμος ἦλθον,
Σᾶς δ ̓ ἔνεκε φιλίου μορφές
Καὶ Αταρνέως ἔντροφος

Ἠελίου χήρωσεν αυγάς.

Τόιγαρ αόιδιμον ἔργοις

Αθάνατόν τε μὶν αυξήσεσι Μοῦσαι

Μνημοσύνης θυγατέρες,

Διός ξενία σέβας άνεσαι

Φιλίας τε γέρας βεβαιας.

Die süßer als Gold und Eltern ist,
Und als der zarte Schlaf.

Um deinetwillen hat Herkules

Und Leda's Söhne so viel ertragen,

Zeigten in Thaten

Deine Macht.

Aus Lieb' um dich gieng Held Achill

Und Aias ins Todtenreich,

Um deine süße Gestalt hat sich Atarne's Gastfreund
Den Glanz der Sonne geraubet.

Unsterblich singet ihn, ihn den Thatenreichen,
Musen, Tochter des Ruhms!

So oft ihr preiset den Gott verbündeter Treu
Und fester Freundschaft Lohn!

Είθε

4.

Είθε λύρα καλὴ γενόιμην ἐλεφαντίνη

Καὶ μὲ καλοὶ παῖδες φέροιεν

Διονύσιον ἐς χορόν.

Ειθ ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα χρυσίον,

Καὶ μὲ καλὴ γυνή φορέση

Καθαρὸν θεμένη νόον.

5.

Σὺν μοὶ πίνε, συνήβα, συνέρα, συντεφανη φέρει,
Σὰν μοὶ μαινομένῳ μαίνες, συνσωφρονήσω σώφρονα

[blocks in formation]

Stolient.

Ωφε

[blocks in formation]

H or a z.

Nicht minder, als der Schwung der höhern Ode, glückte diesem Dichter der leichte, muntre, gefällige Ton des Liedes. Liebe, Freundschaft, gesellige Freude und Les bensgenuß machen den Juhalt aus; und feines Gefühl, Reichthum an Bildern, glückliche Wendung und geschmackvolle Eleganz des Ausdrucks sind der durchgängige Charak ter der Horazischen Lieder. In dem ersten, das ich hier zur Probe gebe, besingt er einen, nicht weit von seiner Villa, vermuthlich im sabinischenHaine, fließenden Bach, und gelobt ihm, oder vielmehr der Nymphe dieses Bachs ein Opfer; und in dem zweiten fordert er seinen Freund Virgil zum Mitgenuß des wiedergekehrten, und von ihm so reizend ges schilderten Frühlings auf.

L. III. O D. XIII.

AD FONTEM BLANDUSIUM.

horaz.

O fons Blandufiae, fplendidior vitro,
Dulci digne mero non fine floribus:
Cras donaberis haedo,

Cui frons turgida cornibus.

Primis, et Venerem et proelia deftinat:
Fruftra nam gelidos inficiet tibi
Rubro fanguine rivos

Lafcivi fuboles gregis.

Te flagrantis atrox hora Caniculae
Nefcit tangere: tu frigus amabile
Feffis vomere tauris

Praebes, et pecori vago.

Fies nobilium tu quoque fontium,
Me dicente cauis impofitam ilicem
Saxis, unde loquaces

Lymphae defiliunt tuae.

[blocks in formation]
« ПредишнаНапред »