(3) A solis ortu, et occasu, ab Esses que sem abrigo, ao sol expostos, Tisnava ardor insano; aquilone, et mari. (4) Erraverunt in solitudine in inaquoso: viam civitatis habitaculi non invenerunt. Esses que Áquilo rijo entorpecia Nos congelados climas onde o dia Nos ermos campos sobre a secca area Um caminho trilhado, Que um lugar lh' indicasse povoado: (5) Esurientes, et sitientes, ani- Outros, que pela fome atormentados, ma eorum in ipsis defecit. (6) Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos. (7) Et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis. (8) Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. Pela sêde abrazados, Nem sustento, nem agua achar podiam, CORO. Para os ceos o povo afflicto, Clama, supplíca, suspira, LEVITA. Com mão potente o retira CORO. Té aos ceos cheguem os ecchos Pelas graças que salvaram As agradecidas gentes. LEVITA. Quando já desfallecidos 2.o LEVITA. Sentados entre trevas, rodeados Pois que as leis esqueceram, Do Altissimo os preceitos desprezaram, E ingratos o Senhor tanto irritaram. Seus corações, por magoas humilhados, Sem força já, só fartos d'amargura, Não tinham quem lhes désse Soccorro algum em tanta desventura. CORO. Para os ceos o povo afflicto, Em tanta calamidade, E alcança de Deos piedade. (9) Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis. (10) Sedentes in tenebris, et umbra mortis: vinctos in mendicitate, et ferro. (11) Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Allissimi irritaverunt. (12) Et humiliatum est in laboribus cor eorum, infirmali sunt, nec fuit, qui adjuvaret. (13) Et clamaverunt ad Dominum, cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. |