Littore in extremo, et super alta stagna paludis Ergo etiam in mediis validam quatit ipse bipennem, Hortaturque etenim duros non ille labores Olim, nec rigidi dudum aversatus obire Sive tui, Thamesine Pater, prope fluminis oras, Quid jam sanguineas lauros, victriciaque arma, Aut referam quoties utroque ex littore mundi Spectabat regem, in meritos effusa triumphos, Et Carolum, elatumque animis nimiumque tumentem, I Cujus ad ripas spectantur, ut fama est, urbium ruinæ, regum Tartarorum tumuli, et columnæ a Schinguis Chan extructæ. Eoo extremas habitant sub limite terras. Hæ tibi, Alexiada, laudes, hæc omnia solus 1777. ABBOT, EX EDE CHRISTI. IN PHOTII LEXICON NOTÆ. INDEX glossarum, quas Porson aliique aut male corrigunt aut ̓Αδιάφθορον· ἄμωμον· λέγεται δὲ ἀδιάφθορον καὶ τὸ μήπω μετ ̓ ἀνδρὸς ̓Ετιθήνευσεν· οὐκ ἐτρόφησεν. Dele οὐκ. Ετος μάτην. Insere οὐκ. Εψητοί· πληθυντικῶς τὰ ἰχθύδια, ὡς ἀφυῖαι καὶ μεμβράδες. Εὔ Ζητεῖν ἐπὶ τοῦ βούλεσθαι τιθέασιν Αττικοί· μὴ δὲ σὺ ζήτει τι πύ *Η δ' ὃς—καὶ ἦν δὲ ἐγω, ἀντὶ τοῦ ἔφην δὲ ἐγώ... παρ' ὃ δὴ καὶ Ερ- · ησὶ τοὔνομα. R. P. vult Ο Ζεύς, δίδωμι Παλλὰς, ἠσὶ, τοὔνομα. Atqui istud non ex ore Jovis, quem decuit linguam Atticam Probe callere, verum ex ore nescio cujus barbari venit. Exstat uidem in Ran. 37. παιδίον παῖ ἐμὲ παῖ. At manifesto scripsit Comicus παιδίον, παῖ. "Ην τί, παῖ; Etenim Xanthiam, Bacchi zd jussum, fores pulsantem Hercules illico sciscitatur, quid negotii sit. Meum ἦν τι plane tuetur illud τουτί τί ἦν in v. 39. Malim igitur in Comici fragmenta — ὁ Ζαυάνας· Σιδῶνι πουλὺς λαὸς ἠσὶ τοὔνομα. Huc enim referri debet gl. Hesych. Ζαυάνας· θεός τις ἐν Σιδώνι. Fuit Ζαυάνας, opinor, pro Ζεὺς ἄναξ. Hujusmodi Barbarismos Comici amabant. Vid. Ach. Av. et Thesm. de quibus omnibus olim alii statuebant, quod et Brunckius ad Ach. 100. quo judice 'non multum refert quonam modo barbaræ illæ voces scribantur, modo constent numeri.? At sententiam ejus jure deridet Hotibius, qui tamen locum ipse non emendavit. Certe in Thesm. barbarica sunt intellectu facilia, neque minus facilia sunt in Ach. et Av. Sed de his alias. Hic vero meum πουλὺς aliquatenus tuetur lectio Suidæ διδόναι πολύ. Ηρακλείαν λίθον· τινὲς τὴν Μαγνῆτιν ἀπέδοσαν, διὰ τὴν ̔Ηρακλείαν τῆς Μαγνησίας· ἔνιοι δὲ ὅτι ἡ μὲν ἐπισπωμένη τὸν σίδηρον Ηρακλεῶτις, ἡ δὲ Μαγνῆτις ὁμοία ἐστὶν ἀργύρῳ· ὡς Εὐριπίδης ἐν Οἰνεῖ τὰς βροτῶν γνώμας σκοπῶν ὥστε Μαγνήτις λίθος τὴν δόξαν ἕλκει καὶ μεθίστησιν πάλιν· οὐ λέγει νῦν ὑπὸ τῆς Μαγνητίδος λίθου τὸν σίδηρον, ἀλλὰ τὴν τῶν θεωμένων δόκησιν ἕλκεσθαι πλανωμένην ὡς ἐπ ̓ ἀργύρῳ. Ita Suid. emendatius quam Phot. Ms. Ubi Salmasius propter illud θεωμένων legebat σκοπούντων. Atqui verba ultima pertinent ad scriptorem, cujus erat gl. Ηρακλείαν λίθον. Comicus etenim, ut opinor, scripsit— ου λέγουσι] τὴν τῶν θεατῶν δόξαν ὡς σίδηρον Ηράκλειαν Huc enim respicere videtur Schol. Ms. in Hermogen. apud Bastium in Gregor. de Corinth. p. 241. qui cum eo probe contulit. Phrynich. Arab. in Lex. Bekker. p. 67. Υπόξυλος ποιητὴς, ῥήτωρ καὶ φίλος καὶ τὰ ὅμοια· εἴρηται κατὰ μεταφορὰν τῶν ἀπὸ ξύλου πεποιημένων σκευῶν, οἷς ἐπιπολῆς ἐλήλαται ἄργυρος ἢ χρυ σὸς, καὶ τίθεται ἐπὶ τῶν πονηρῶν μὲν εὐτυχεῖν δὲ ἐπιεικῶν. Brevius vero Etymol. Υπόξυλος, ὁ κίβδηλος, ὡς ὑπόχαλκος, οὕτως ̓Αριστο φάνης. Probe igitur Comici fragmento restituto, facillime restitui potest Euripideum, quem Comicus respexit. ó Υπάργυρος γὰρ τὰς βροτῶν γνώμας σκοπῶν Ρήτωρ σίδηρον ὥστε Μαγνήτις λίθος Τὴν δόξαν ἕλκει καὶ μεθίστησιν πάλιν. Ita optime inter se conveniunt Υπάργυρος Ρήτωρ et Υπόξυλος ποιητής: etenim Tragœdiæ ὑπάργυρος, Comœdiæ vero ύποξυλος pro pria vox est, quam Schol. in Hermog. Aldinus p. 391. citat e Menandri Περινθ. Οὐδ ̓ αὐτός εἰμι σὺν θεοῖς ὑπόξυλος: cui addas φίλος e Phrynichi. l. c. Quod ad σίδηρον cf. versum in Hesych. σε Λυδικὴ λίθος σίδηρον τηλόθεν προσηγάγου” αὕτη γὰρ σίδηρον ἐπιστ πᾶται· ἡ δὲ Μαγνῆτις διεσπᾶται τὴν ὄψιν ὡς δοκεῖν ἀργύριον εἶναι. Θουριομάντεις, τοὺς περὶ Λάμπωνα· τὴν γὰρ εἰς Σύβαριν ἀποικίαν οἱ μὲν Λάμπωνι ἀνατιθέασιν, οἱ δὲ Ξενοκρίτῳ, οἱ δὲ τῷ Χαλκιδεῖ Διο νύσῳ, οἱ δὲ Καθάριοι τῷ Λάκωνι, οἱ δὲ Πλησίππῳ ̓Αθηναίῳ. Illi Καθάριοι mihi quidem sunt ignoti. Suspicor ibi latere voces oἱ δέκα Θουρεῶται. Ita enim Schol. ad Nub. 931. Θουριομάντεις. οὐ τοὺς ἀπὸ Θουρίου μάντεις ἀλλὰ τοὺς εἰς Θούριον πεμφθέντας ἐπὶ τὸ κτίσαι αὐτήν· ἐπέμφθησαν δὲ δέκα άνδρες. Similiter teste Schol. ad Av. 521. Lampo fuit χρησμόλογος-ᾧ καὶ τὴν εἰς Σύβαριν τῶν ̓Αθηναίων ἀποικίαν ἔνιοι περιάπτουσιν, αὐτὸν ἡγήσασθαι λέγοντες —σὺν ἄλλοις θ. Sed de Λάκων: quid faciam, non liquet ; etsi verbis transpositis legi potest οἱ δὲ τῷ Τελησίππῳ Αθηνάιῳ. Οἱ δέκα Θουρεῶται Λεύκων. Etenim Λεύκων Atheniensis, qui fuit illis temporibus, uti patet e Schol. ad Lysistr. 271. ubi citatur versus Comici "Ωσπερ ἐπὶ τὴν Λεύκωνος ἔῤῥει πᾶς ἀνήρ, cujus fuit et ipse Comicus, ni fallor, mentio facta est a Plutarch. 1. p. 681. Ε. eidemque, tribui debet fabula Πρέσβεις, quam Glauconis esse dicitur a scriptore argumenti ad Vespas; neque me de sententia novet Suidas in Λεύκων ἁγνός· γεγονὼς ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς· Τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐστι ταῦτα, Ὄνος ̓Ασκοφόρος, Φράτορες. Ρoterant etenim Πρέσβεις atque Φράτορες esse una fabula titulo duplici ; poterat quoque scriptor, unde Suidas profecit, dramatis nomen prætermittere inconsulto. Verum utcunque de Lucone statuas, nɔli dubitare de Τελησίππῳ: quem ridebat nescio quis apud Hephaest. p. 25. Αγ ̓ αὖτ ̓ ἐς οἶκον τὸν Κλεησίππω ita corrigendus, Αγ ̓ οὖν μ' ἐς οἶκον τὸν Κελησίππω: ubi ἄγ ̓ οὖν μ' eximie tuetur Hec. 373. "Αγ' οὖν μ' Οδυσσεύ, et Andromeda Fragm. apud Herodian. in Anecdot. Villoison. 1. p. 94. "Αγ' οὖν ἐμ' ὦ ξέν' : ita enim lego vice *Αγου δέ μ' partim cum Porsono ad Toup. p. 497. Cur legi debeat in Suid. Δεύκιιν' ὅγ ̓ ὄνος [φέρει, Δεύκων δ ̓ ὄνον], exponam ad Babria Fragmenta. Edidit. Schow. οἱ δὲ Καθάρνῳ τῷ Λάκων, ex emend. V. D. apud Albert. ad Hesych. V. ipsa. Verum ille Κάθαρνος mihi quidem pariter ignotus est atque Καθάριοι ; illud quoque adjungo quod in tali re nulla mentio Laconis esse potuit. Colonia fuit Atheniensis. Ιουλος· τὸ δασὺ ἐπισεῖον τῶν γενείων· καὶ ᾠδὴ εἰς Δήμητρα· τοὺς γὰρ ἐκ πολλῶν δραγμάτων δεσμοὺς ἰούλους ἐκάλουν. Vice ἐπίσειον corrigit Blomfield. in Edinb. Rev. N. 42. p. 335. ἐπείσιον, memor fortasse Hesychiani Επίσειον· ἐφήβαιον καὶ τὸ αἰδοῖον ἀνδρός τε καὶ γυναικός : ubi emendatur a Τoupio ἐπείσιον e Lycophr. 1985. At probum esse potuit in Hesychio Επίσειον ; potuit enim |