CORYDON QUERENS. 5 Sæpe quidem1 dixi, miserebitur illa; sed unde Tam nostræ fieret rusticitatis amans? [bas Unde urbis splendorem ea sciret, opesque superSordibus exiguæ posthabuisse casa? 2 Credebam tamen ignarus; rebarque quòd esset Inter divitias invenienda fides: Quòd crassæ possent vestes, victusque 3 placere Rusticus, atque humili sub lare castus amor. 4 Quid mihi, Apollineâ cingar quòd tempora lauro, * Vos tamen hinc,comitum pars ô charissima,amici Queis mecum luctus sunt, sociusque dolor, Parcite vos, quicquid dederint mihi fata feren 8 Parcite vos Daphnen insimulare doli. [dum, Si toto vagus orbe feror, comitatur euntem 9 Me mea sors, nullâ dissocianda fugâ : 6 mecum, Ed. 1721. 7 socii, Ed. 1721. $ Parcite mî quicquid dederit fortuna ferendum, Ed.1721. 9 Me fata, et nulla sunt redimenda fugâ, Ed. 1721. 6 COLIN'S COMPLAINT. 'Twas hers to be false and to change; 'Tis mine to be constant and die. If, while my hard fate I sustain, Is to shade me with cypress and yew; And when she looks down in my grave, Let her own that her shepherd was true. Then to her new love let her go, And frolick it all the long day; No more shall be talk'd of, or seen, Unless, when beneath the pale moon His ghost shall glide over the green. 10 Corporaque extremo, Ed. 1721-45. CORYDON QUERENS. Quamvis inteream, Daphne mutabitur usque ; Inteream quamvìs, usque fidelis ero. 7 Siquid adhuc poterunt mollescere corda, nec omEx inclementi pectore fugit amor; [nis Agrestes inter decoret mea funera nymphas, Membraque supremo 10 det tumulanda rogo. Hoc mihi concedat saltem, non multa roganti, Nudaque cupressi frondibus ossa tegat; Relliquias 11 urnâ positas ubi viderit, urna, Relliquias fidi, dicat, amantis habes. Tum gemmis multoque nitens lasciviat auro, 12 12 Perpetuum, nitidas inter nitidissima nymphas, 13 Saltibus absumat lætitiâque diem. [bit Longùm abes interea, Corydon, longúmque liceAbsis; te tacitum nox tenebræque premunt : Ni tua fors, terræ immineat cùm pallida luna, Lurida vicinum transvolet umbra nemus. 12 Tum nitidas inter ludat, Ed. 1721. 13 Et totum absumat saltibus illa diem, Ed. 1721. WILLIAM AND MARGARET. WH HEN all was wrapt in dark midnight, In glided Margaret's grimly ghost, And stood at William's feet. Her face was like the April morn, Clad in a wintry cloud; And clay-cold was her lily hand, So shall the fairest face appear Her bloom was like the springing flower The rose was budded in her cheek, And opening to the view. THYRSIS ET CHLOE. MNIA nox tenebris, tacitâque involverat umEt fessos homines vinxerat alta quies; [brâ, Cùm valvæ patuere, et gressu1 illapsa silenti, Thyrsidis ad lectum stabat imago Chloes. Vultus erat, qualis lachrymosi vultus Aprilis, Cui dubia hyberno conditur imbre dies; Quâque sepulchralem à pedibus collegit amictum, Candidior nivibus, frigidiorque manus. Cúmque dies aberunt molles, et læta juventus, Forma fuit (dum forma fuit) nascentis ad instar Et veneres risere, et subrubuere labella, I passu. Ed. 1728, 1734. |