CONSPICILLUM.

205

Induit alternis psalmodus et exuit infrà
Clericus, alternis ut legat, utque canat.
2 Pollice tunc habuit suspensa, obliqua tuenti
Cùm niveum ostendit nympha sopora sinum.
Lumina cui languent, multis hebetantur et annis,
Quatuor ut fiant, addat ab arte duo.

Qui vult argutus, qui vult oculatus haberi,
In capite hic oculos gestet, et in loculo.

2 Vide Picturam Gul. Hogarth, quæ sopitam lepidissimè describit Congregationem.

IN EDICTUM

REGIS GEORGII SECUNDI

DE RECUDENDIS NUMMIS AUREIS.

A

UREA Jacobi vultus et nomina gessit Lamina; sed longo jam tenuata die. Scilicet exesas injuria temporis oras

Sensim corrosit, diminuitque latus.

Vix patet huic sceptrum, vix huic distinguitur orbis,

Inscriptum haud illi lemma videre licet. Ne valor et pondus decrescere pergeret ultrà, Huic quoque præcavit regia cura malo. Edicto incudi detrita numismata reddi Jussit, et effigiem ferre recusa novam. Nec tamen amitti dices cum nomine formam; Est et adhuc vultus, qui pretiosa facit.

First appeared in ed. 1743, p. 195.

PONS WESTMONASTERIENSIS.

AMISI, regales qui præterlaberis arces,

TA

Quàm se magnificum, suspice, tollit opus!
Quanto cum saxis coalescunt pondere saxa!
Quo nexu incumbens sustinet arcus onus!
Ardua quàm justo pendet libramine moles!
Quâ partes hærent partibus harmoniâ !
Quos, cerne, ad numeros, ab utrovis littore, sensim
Sunt supra acclives alterutrinque viæ!
Pontis aperturæ quàm distant legibus æquis,
Exterior quævis interiore minor!

Hunc artis splendorem inter, nihil impedit undas,
Quove minùs placidus vel taciturnus eas.
Nil tibi descensum accelerat; non vorticis ullus
Impetus, in præceps unde ferantur aquæ.
Fluxu idem, refluxu idem, lenissimus amnis
Incolumem subtus1 sternis, ut antè, viam:
Seris indicium sæc'lis, quo principe tanta
Hæc tibi surrexit gloria, liber eris.

First appeared in ed. 1743, p. 196.

'Substus,' by an error of the press. Ed. 1743.

MILLIARIA.§

LONDINUM à Grantâ pergenti (in pace qui

escat,

Qui posuit) quota sint millia, saxa notant. Jam non, ad patrias ædes rediturus, alumnus Incertæ queritur tædia dura viæ.

Jam non, Fulmerii deserta per æquora campi,
Quærit ubi villam, conspiciatve domum.
Quem roget, occurrat nullus si fortè viator,
Certus in incertis rebus amicus adest.
Est in conspectu, qui millia computat, index,
Et numerat, quanto diminuatur iter.
Hunc prætervecto lapidem, qui proximus instat,
Millia signabit præteriisse duo.

Vix e conspectu, vix sese ubi submovet ille,
Ordine qui subeant, alter et alter erunt :

Tertius, et quartus-quintusque haud conficit

horam
;

Tam placido pergunt usque tenore viæ. Ignotæ tantum præstat distantia nota ; Millia quæ reddit plura, minusque viæ.

§ First appeared in ed. 1743, p. 197.

EPILOGUS CRITONIS AD TERENTII

ANDRIAM.§

CQUIS ubi est?—audite aliquis-puer, en

E dromidem da;

Adde manum (quid stas lentus?) utramque

manum:

Da mihi jam terrorem, et jam duo fulmina belli,
Et jam balteolum-cætera portet equus.
Si mea sunt—O sunt—mihi salva viatica, rite
Instruor, his armis tutus, et his animis.
Hisce ego latrones abigo, corvosque, canesque ;
His pluviæ subigo vim, Boreæque minas.
Seu per planitiem contendo, ubi rarior agris
Stat rubus, aut inopi stramine tecta casa;
Sive eo per salebras et per prærupta locorum,
Et per crescentis tædia' longa viæ;
Si non obliquus sedeam, si à posteriori
Integer et salvus, cætera salvus2 eo.

§ First appeared in ed. 1743, p. 198. This Poem is in the Lusus Westmonaster. p. 246.

1 "

sanus.'-L. W.

26 fragmina.'-L. W.

P