SOLITUDO REGIA

RICHMONDIENSIS.+

IQUIS uspiam angulus,

SIQUI

Vel in recessu sylvulæ vel horti
Solitudini vacet ;

Sit, ô! sit illic, hospitâ sub umbrâ,
Grata regibus quies.

Sub hac

parumper agmen aulicorum Usque et usque supplicum, Sub hac molestas gratulationes

Confluentium undique

Refugerint: tum veriùs beati,

Quando tædium imperî Semoverint, onusque dignitatis.

Grande quid vel aureum Conspexeris? nec illud est, nec illud, Principes quod augeat:

Prudentiâ sed ritè temperatum

+ This Poem first appeared in ed. 1734, p. 95.

George the Second built "the White Lodge" in Richmond Park, where he occasionally resided. See Horace Walpole's Reminiscences.

126

SOLITUDO REGIA.

Pectus, et sui potens

Augusta mens, felix, abunde felix,
In silentio casa.

Nec his, superbi quos juvant tumultus,

Invidete cellulam :

Fruantur, æquum est, hac brevi quiete, Otioque simplici,

Salute qui pro civium laborant.

MUTUA BENEVOLENTIA PRIMARIA

PER

LEX NATURÆ EST.‡

ER Libya Androcles siccas errabat arenas, Qui vagus iratum fugerat exul herum. Lassato tandem, fractoque labore viarum,

Ad scopuli patuit cæca caverna latus. [quieti, Hanc subit; et placidæ dederat vix membra Cùm subitò immanis rugit ad antra leo: Ille pedem attollens læsum, et miserabile murmur Edens, quâ poterat voce, precatur opem. Perculsus novitate rei, incertusque timore,

Vix tandem tremulas admovet erro manus: Et spinam explorans (nam fixa in vulnere spina Hærebat) cauto molliter ungue trahit. Continuò dolor omnis abit, teter fluit humor; Et coit, absterso sanguine, rupta cutis. Nunc iterum sylvas dumosque peragrat; et affert Providus assiduas hospes ad antra dapes. Juxtà epulis accumbit homo conviva leonis,

First appeared in Carmina Comitialia, 1721, p. 23. This Poem is the only addition to the 4th ed. 1750.

128

MUTUA BENEVOLENTIA.

Nec crudos dubitat participare cibos.
Quis tamen ista ferat desertæ tædia vitæ !
Vix furor ultoris tristior esset heri.
Devotum certis caput objectare peric❜lis,
Et patrios statuit rursus adire lares.
Traditur hic, fera facturus spectacula plebi,
Accipit et miserum tristis arena reum.
Irruit è caveis fors idem impastus, et acer,

Et medicum attonito suspicit ore leo; [cum.
Suspicit, et veterem agnoscens vetus hospes ami-
Decumbit notos blandulus ante pedes.
Quid verò perculsi animis stupuêre Quirites?
Ecquid prodigii, territa Roma, vides?
Unius naturæ opus est; ea sola furorem
Sumere quæ jussit, ponere sola jubet.

Cantabrigiæ, in Comitiis prioribus, 1716-17.

I

AD DAVIDEM COOK

WESTMONASTERII CUSTODEM NOCTURNUM ET

VIGILANTISSIMUM, ANNO 1716.†

NDICIUM qui sæpe mihi das carmen amoris, Reddo tibi indicium carmen amoris ego. Qui faustum et felix multum mihi mane precaris; Dico atque ingemino nunc tibi rursus, ave. Te neque dinumerat Gallus constantius horas, Nec magis is certo provocat ore diem. Cùm variis implent tenebræ terroribus orbem, Tu comite assuetum cum cane carpis iter. Nec te, quos seræ emittunt post vina popinæ, Nec te, quos lemures plurima vidit anus; Nec te perterrent, nodoso stipite fretum, Subdola qui tacito pectore furta parant. Sed si cui occurras, primâ qui portat ad urbem Sub luce, exiguus quas dedit hortus opes, Hunc placidis dictis, et voce affaris amicâ ; Utque dies faustâ luce, precaris, eat. Tinnitu adventum signans, oriantur an astra, Narras, an purè lucida Luna micet.

+ First appeared in ed. 1734, p. 99.

K