PAULINA ad turrim qua semita ducit ab æde,
Nomen de Thamisi flumine vicus habet.
Nequaquam violis conspergitur ille rosisque,
Nedum olet, ut pictus floribus hortus olet.
Nec thus, nec nardum, nec aroma aut cinnama vendit,
Aut felix quicquid mittit odoris Arabs,
Caseus ast illic, quem Cestria pressit, abundat
Multus; et id sentis olfaciendo procul.
Millia lychnorum pendent ex ordine multa;
Inque cadis sapo, pix, oleumque jacent.
Innumeræ haleces doliis cumulantur in amplis,
Et salsamenti conditur omne genus.
Cæpe manu est majus, pætumque, oh nausea turpis !
Hinc longe emunctæ, Cottile, naris abi.
Quæ te adeo offendunt, Thamisini sunt ea vici
Divitiæ; et cessat lucrum, ubi cessat odor.
DECOR INEMPTUS.
FŒMINA munditiis simplex, cultuque pudica est,
Quam tremulam a tremula religione vocant:
Illa, nihil sæc'li sapiens, nec crispat ad aures
Crinem, nec collum nudat ad usque sinus.
Quam natura dedit, forma contenta, satisque
Pulchra, adjumenti nil aliunde petit.
Tota placens, et tota decens, et tota venusta,
Auget quas celat, quasque revelat opes.
Huic formam invideat, quæ formam accersit ab arte,
Et pars exigua est ipsa puella sui:
Quæ, male dedignans nativis dotibus uti,
Ornatum, sese quo dehonestet, emit.
Et simul agnoscat, veneres quando invidet istas,
Quodcunque est simplex, illud et esse decens.
FRONDIBUS et pomis herbisque tenaciter hæret
Limax, et secum portat ubique domum.
Tutus in hac sese occultat, siquando peric❜lum
Imminet, aut subitæ decidit imber aquæ.
Cornua vel leviter tangas, se protinus in se
Colligit, in proprios contrahiturque lares.
Secum habitat, quacunque habitat; sibi tota supellex;
Solæ, quas adamat, quasque requirit, opes.
Secum potat, edit, dormit; sibi in ædibus îsdem
Conviva et comes est, hospes et hospitium.
Limacem, quacunque siet, quacunque moretur,
(Siquis eum quærat) dixeris esse domi.
HEROUM quo fama abiit! vulgataque quondam
Antiquis ubi sunt nomina in historiis!
Heu! quanta humanis insunt ludibria rebus!
Gloria, cum tantum gloria, quam nihili est!
Pompeium quis conjiceret nunc esse Molossum !
Cæsara quis Lanii crederet esse canem!
At sunt; rivales at sunt: certaminis (aut os
Aut offam carnis projice) testis eris.
Scipio, fulmen adhuc belli, tauro involat acer,
Et validos lacerat dente tenace toros.
Quod defensor erat Trojæ, defensor et horti est ;
Et canis est Hector, quod fuit Hector homo.
Qui præter reliquos sævus sitiensque cruoris,
Ille, nec immerito, dicitur ille Nero.
Ut coriis fures unctis absterreat, ille
Latratu multo perpete nocte furit.
En quo processit verborum injuria! Brutus
Expellit porcos, et Cato servat oves.
At neque servatur major reverentia divis,
At
neque Cœlitibus nomina sancta magis:
Juno, Diana, Venus, quondam celebrata poëtis
Numina, jam nuribus sunt gremialis Amor: Curribus ad varios cœtus hinc inde feruntur; Seu fors templa magis, sive theatra juvent. Si foret in terris Democritus, hanc quoque justam Materiem risus dixerit esse sui.
LONDINI ad pontem prono cum labimur amne,
Quam tua dat turris dulce, Maria, melos!
Ut servat justum quævis campana tenorem!
Pulsata ut variis contremit aura sonis!
Nec mora, nec requies; ripas concentibus implet,
Alternans hilares ingeminansque vices.
Quo magis abscedis, tentat numerosior aurem
Musica; lætantur corda, salitque jecur.
Talis ab harmonia surgit distante voluptas;
Sin turrim introeas, omnia clangor erit.
Si discum solis lunæ interceperit orbis,
(Quod rarum non est dicere phænomenon) Vitra statim infuscant alter speculator et alter, Nec possunt prorsus dissimulare metum. At si, quod bino, quod trino haud accidit ævo, Horrendum longo crine cometa rubet; Quod non prodigium cæli hæc denunciat ira! Interitum mundi, judiciique diem!
Continuo platea 'Miserere' auditur in omni;
Quod pueri ingeminant, ingeminantque senes. Lymphatis similes discurrunt undique nymphæ ; Occultæ in cella quaque precantur anus. Interea astronomus, specula observator in alta, Rerum hæc securo pectore monstra videt: Scilicet hæc longum præsenserat ille futura: In tantum distant vulgus et astronomus.
INNOCENS PRÆDATRIX.
SEDULA per campos, nullo defessa labore,
In cella ut stipet mella, vagatur apis:
Purpureum vix florem opifex prætervolat unum,
Innumeras inter quas alit hortus opes;
Herbula gramineis vix una innascitur agris,
Thesauri unde aliquid non studiosa legit.
A flore ad florem transit, mollique volando
Delibat tactu suave quod intus habent.
Omnia delibat, parce sed et omnia, furti
Ut ne vel minimum videris indicium.
Omnia degustat tam parce, ut gratia nulla
Floribus, ut nullus diminuatur odor.
Non ita prædantur modice bruchique et erucæ ;
Non, ista hortorum maxima pestis, aves:
Non ita raptores corvi, quorum improba rostra
Despoliant agros effodiuntque sata.
|